Mutluluk konusunda pek çok şey yazılıp söylenmiştir. Ancak bu konuda kesin bir bilgi elde edilememiştir. Çünkü bu durum kişiden kişiye göre değişebilen bir kavramdır. Bir kişi için temel ihtiyaçlarını karşılayabilecek kadar çalışıp para kazanmak mutlu olmak için yeterli iken aynı konumda olan diğer bir kişi için bu kazanç yeterli görülmez sürekli şikayet sebebi olur. Aynı olay ya da şartlar karşısında insanların farklı tepki göstermesinin sebebi o kişilerin o güne kadar yaşadıkları, düşündükleri ve hayata bakış açıları gibi faktörler olabilir. Mutluluğun formülü var mı bilinmez ama herkesin mutlu olmayı istediği bilinen bir gerçektir. Mutlu olmayı öğrenebileceğimiz bilimsel olarak ispatlanmıştır. Bende mutlu olmayı öğrenme yeteneği yok diyorsanız şu örneği hatırlayalım. Ellerini kazada kaybeden bir kişi nasıl oluyor da ayak parmakları ile yazı yazabiliyor. Bu kişinin yaptığı şey sürekli gayret etmek, sonunda başaracağına inanmak, azmetmektir. Somut bir örnekten sonra psikolojik yönden geliştirmek istediğimiz bir çok yönümüzü geliştirebileceğimize neden inanmayalım. Mutlu olmak için birtakım özelliklere sahip olmak gerekir. Bunların başında sevgi gelir.
Sevmekle başlamalı koşulsuz ve karşılıksız sevmek. Hiç kuşkusuz önce varlığımızı VAR EDENİ severek… Her şeyi … Ama herkesi…
Kendi varlığımızı sevmeliyiz… Mutluluğun bizim içimizde olduğunu düşünerek ve anlayarak sevmeyi bildik mi bu işi öğrenmiş oluruz. Sevmek mi sevilmek mi mutlu eder. İnsanlar bizi sevdiğinde mi mutlu oluruz yoksa biz insanları sevdiğimizde mi daha mutlu oluruz? Sizce hangisi? En büyük mutluluk kaynağı karşılık beklemen sevebilmektir. Bu duygu bebeklikten itibaren var olan bir duygudur. Ancak bu duygunun sağlıklı gelişebilmesi için biz büyüklerin bebeklere ve çocuklara karşılık beklemeden sevme konusunda örnek olması gerekir. Bu nedenle kişisel gelişimle ilgili kaynaklardan yararlanarak kendimizi bu konuda geliştirmeliyiz
İnsanları mutlu eden ikinci duygu ümittir. Geleceğe ümitle bakabilmek bugünümüzü mutlu eder. Ancak mutsuzluk hastalığı olan depresyonda hastalar geleceğe karamsar bakarlar. Son birkaç aydır gelecek konusunda ümitsiz ve karamsarlık hissediyorsanız depresyonda olabilirsiniz.
Mutlu olmak istiyorsak cesaretli olmayı öğrenmeliyiz. Cesaret seçim yapabilme yeteneğidir. Bazen yürüdüğümüz yol çatallanır; ikiye, üçe, beşe ayrılır. İşte o zaman doğru yolu seçebilmek, doğru yolu seçme cesareti göstermek önem kazanır. Bir karar aldıktan sonra da geriye dönüp bakmadan, inandığımız yolda sonuna kadar yürümeliyiz. “Keşkeler” geçmişi değiştiremediği gibi bugünü de mutsuz ve verimsiz eder. Bir kişi “keşke” ile başlayan cümleleri çok kullanıyorsa geçmişteki yaptıklarının hata olduğu konusunda kesin bir şey söyleyemeyiz ancak şu anda yanlış yaptığını kesinlikle söyleyebiliriz. Geriye dönüp bakarken ileride bizi bekleyen fırsatları kaçırabiliriz.
Mutluluğun şartlarından birisi de iyimserliktir. Hayatta bize darbe vuracak ya da bizi yıkacak pek çok şey vardır. Hiçbirimiz harikulade hayatlar sürmüyor, bulutların üzerinde yaşamıyoruz. Ancak kaybettiklerimize değil kazandıklarımıza bakabiliyorsak bardağın dolu tarafını görüyoruz demektir. Şikayet etmeyi bir kenera bırakıp yapabileceğimizin en iyisini yapmayı ve onunla mutlu olmayı öğrenebilirsek mutluluğu yakalamış oluruz.
Mutluluk için özgürlük gereklidir. Özgürlüğü elinden alınan insanlar neye sahip olurlarsa olsunlar gerçek anlamda mutlu olmazlar.
Güven içindeki insanlar kendilerini daha mutlu hissederler. İnsanların para biriktirmesinin sebebi güven duygusu içindir. Bir gün dara düşeriz korkusuyla para biriktiririz. Bu güvenlik ihtiyacını abartarak sürekli para biriktirme telaşına düşülürse yine bu günü mutsuz yaşamış oluruz. Oysa ileride mutlu olmak için bu günü aşırı stresli geçirmek anlamsız olur. Para mutluluk getirir mi? Çok tartışılan bir konu ancak kesinlikle bilinen bir şey var geçinebilecek kadar parası olmayan insanların diğerlerinden daha mutsuz olduğu gerçeği. Bir hastam depresyonu olmayan bir kişiye antidepresan (moral ilacı) verirsek ne olur? Diye sordu. Sağlıklı kişide moral ilacı daha yüksek bir moral yapmaz. Bunun gibi ihtiyacından fazla para da insanı aşırı mutlu etmez. Nasıl ihtiyacımızdan fazla gıda daha sağlıklı yapmaz aksine sağlığı bozar. İhtiyaçtan fazla para da bizi çok çok mutlu yapmadığı gibi, bazen de aksi tesir yapabilir.
Mutluluğun en büyük kaynaklarından bir tanesi karşılık beklemeden verebilmektir. Verebilen insan gerçekten kendisini mutlu hisseder. Bu, pek çok psikoloji deneyi ile gösterilmiştir. Verdiğimizde bir işe yaradığımızı ruhumuzun yüceldiğini, daha iyi bir insan olduğumuzu hissederiz.
Mutlu olmak için hayatı anlam duygusu ile yaşamak gerekir. “Ben niçin bu dünyada yaşıyorum? Niye varım?” Sorusuna gerçek bir yanıt verebilmek… Bilim yeryüzündeki varlığımızın amacını, nasıl bir ödev duygusuyla donanmamız gerektiğini söyleyemez. Bunun için bilim ötesinde bir şeyin kılavuzluğuna ihtiyaç duyarız.
Eric Fromm’un belirttiği gibi maddi şeylere sahip olmak değil; olgunlaşmak, kemale ermek insanı mutlu eder.
Grip gibi mutluluk da bulaşıcıdır, mutsuzluk da… Bulunduğumuz ortama bu açıdan dikkat edelim kişisel gelişimimize katkısı olabilecek ortamları tercih edelim.
ALINTI : Saniye EFENDİOĞLU
