Kisiligini yitirmedigin müddetce sen hep kazananlardan olacaksin...
Nusret amca yorgun vucudunu dinlendirmek icin oturdugu cinar agacinin altindan cok uzaklara bakiyordu...
artik uzun yollara dayanamaz olmustu ayaklari, ve dizleri inceden sizlamaya baslamisti...
yokuslari cikmak eskisi kadar kolay degildi ve kolay degildi dinlenmeden karsi köye gecmek...
" ah, benim dostum" diye seslendi cinar agacina; eskiden seni görmezdim bile, kosarak giderdim karsi köye... ne zamanki yaslilik elimden tuttu, dostum diye sirtimi dayadim sana. ve senin yasadigin su tepeden uzak daglara bakarken cok seyler ögrendim. daglar, ovalar, yesilikler yüregimin tefekkürünü arttirdi...
baktikca hayat buldum... baktikca hayati buldum...
bakislari dahada derinlere daliyordu nusret amcanin,
dostuyla yürek yürege vermis hasbihal ediyordu...
yokuslu yolu tirmanan bir yabanci bozmasaydi aralarindaki agi, uzayip gidecekti belki aksama kadar... ama ayak sesleri nusret amcayi düsüncelerinden siyirmisti...
vucudunu yavasca arkaya cevirip bakmisti gelen yabanciya..
yorgun ve bitkin bir hali vardi yabancinin ...
yokusu cikmak onu bu denli yormamaliydi, yaslilik daha göz kirpmamisti kendisini selam verip nusret amcanin yanina oturdu genc adam;
yüzünde izdirapin izleri saklanamayacak kadar derindi...
gözlerinde efkar bulutlari dolasiyordu...
" hayirdir evlat"
dedi nusret amca merhamet dolu bir sesle...
" bir derdinmi var "...?
" sorma" dedi genc adam, bir hafta önce sehirdeki evim yandi,
herseyimi ama herseyimi yitirdim, varimi yogumu, herseyimi kaybettim....
yillardir ev ve esyalar icin calismistim ama bir anda herseyimi kaybettim...
bir kac dakika hic birsey demedi nusret amca; izdirap akan yüze bakti sadece...
"ogul´ dedi, hayat inisli cikisli su yola benzer,
bazen attigimiz adimlar yükseklere tirmandirir bizi bazen bir tas takilir ayagimiza tekrar basa cevirir bizi...
Bazen bir kac adim ileri bazen bir kac adim geri...
ilerleriz hayat yolunda...
hayallerini kurdugumuz seylere ulasir mutluluga gark oluruz,
kayiplar yasar hüzünlere dücar oluruz...
Bu yolda kaybettiklerimizin ve kazandiklarimizin anlımını cözmelisin oğul...
Kaybettiklerimiz gercekten bizim icin birer kayipmi ve kazandikalrimiz birer kazancmi...?
gercekten biz neyi yitirmekteyiz ve yeni kazanmaktayiz...?
yine uzaklara, cok uzaklara dalmisti nusret amca;
"Kaybettiklerimizin ve kazandikalrimizin önemini anlamak icin;
ahiret gözlügünü takip birde bu pencereden bakmak gerek hayata...
cünkü ahirette kaybettiklerimizin ve kazandikalrimizin hicbir anlami yok...
orada sadece bu iki durum karsisindaki tepkilerimiz degerlendirilecek...
Ahirette kaybettiklerimiz kazanclarimiz, kazandikalrimiz ise kayiplarimiz olabilir....
Kayiplar sabri ve sükrü gerektirir;
Sükür; yagmuru buluttan agaci topraktan degil alemlerin Rabbinden bilmektir...
Mülk sahibini tanimak ve dünya malinin sadece emanet oldugunu idrak etmektir,
sadece bir emanet olarak kullandiginin bilincine varmaktir...
mal kaybi emanetin geri alinmasi demektir...
emanet sahibine elbette iade edilir...
birak kayibin malin olsun....
Kaybetmek elimizde olan birseyi yitirmek demek degildir...
gercek anlamda kaybetmek; kisiligini yitirmektir... kisiligini yitirmedigin müddetce sen hep kazananlardan olacaksin...
alıntı
