Tesettur Forum

KADIN => Çocuklar İçin =>
Notice: Undefined index: topic_started in /home/tsstfrm/public_html/Sources/Load.php(2272) : eval()'d code on line 105
: sahra cold
Notice: Undefined index: search_on in /home/tsstfrm/public_html/Sources/Load.php(2272) : eval()'d code on line 105
March 03, 2010, 11:39:21 AM

Notice: Undefined index: title in /home/tsstfrm/public_html/Sources/Load.php(2272) : eval()'d code on line 116
: Çocuk Ve Harçlık

Notice: Undefined index: post_by in /home/tsstfrm/public_html/Sources/Load.php(2272) : eval()'d code on line 117
: sahra cold
Notice: Undefined index: search_on in /home/tsstfrm/public_html/Sources/Load.php(2272) : eval()'d code on line 117
March 03, 2010, 11:39:21 AM

Her anne-baba gücünün yettiği kadarı ile çocuklarının ihtiyaçlarını en güzel şekilde karşılamayı arzular. Onların hiçbir anlamda yokluğa düşmelerine razı olmazlar.

Özellikle küçüklüğü zor şartlar altında geçmiş ebeveynlerin bu konuda daha hassas oldukları 'biz çektik, hep yokluk içindeydik, çocuklarımız rahat olsun, onlar sıkıntı çekmesin' anlayışıyla hareket ettikleri görülmektedir. Fakat bu iyi niyet her zaman istenilen sonuca götürmez.


Çocuklara neden harçlık verilmeli?

İnsanın parayla olan münasebeti küçük yaşlardan itibaren başlar. Kişinin paraya bakış açısı, onu planlama, idare etme ve kullanma şekli, hep küçüklükte gördüğü yönlendirmelere tabidir. Elbette ki bu yönlendirmeler farkında olsun veya olmasın anne-baba tarafından yapılmış olur. Harçlık meselesi de çocuklarda para eğitimini gerçekleştirme adına kullanılabilecek güzel araçlardan biridir.
Öncelikle belirtilmeli ki harçlık çocuk istediğini alabilsin, gönlünce harcayabilsin amacıyla verilmemelidir. Harçlık vermedeki asıl maksat çocuğa parayı idare etmeyi, bir şeyler için bedel ödemesi gerektiğini, sabrı, sorumluluğu, tasarruf etmeyi, parasal plan yapabilmeyi öğretmektir. Bu da sabır ve dikkat gerektiren uzun bir eğitim süreci demektir.


Harçlık verilmeye ne zaman başlanmalı?

Çocuğun, harçlığın verilmesindeki amacı kavrayacak hale gelmesini beklemek doğru olandır. Bahsedilen yaş da genellikle ilkokula başlama dönemine rastlamaktadır. Öncesinde ise küçük miktarlar verilerek, kumbarada birikim yapılmasına özendirmek yeterli olacaktır.


Harçlık miktarını belirleme

Harçlık miktarını belirlemede en önemli unsur ailenin ekonomik düzeyidir. Belirlenen miktar ne aileyi sıkıntıya sokmalı ne de çocuğun ihtiyaçlarından mahrum kalmasına sebep olmalıdır.
Çocuğun yaşıyla doğru orantılı olarak harçlık miktarı azalma veya artma gösterecektir. Çocuklara ne kadar harçlık verilmesi gerektiğine karar verirken, çocuğun sosyal çevresi göz önünde bulundurulmalıdır. Çocuğu sosyal çevresinden geri bırakacak bir miktar tercih edilmez.
Günün şartları gereği, çocuğun ihtiyaç olarak gördüğü bazı şeyler aile tarafından onaylanmaz. Bu da çocuğun harçlığı devamlı olarak yetersiz bulmasına sebep olur. Burada ebeveyn kendi yetişme dönemiyle çocuğun yetiştiği dönemi kıyaslamaktan çok, o anki ihtiyacın gerçekliğine ve gerekliliğine yönelip karar vermelidir.


Çocuklara harçlık nasıl verilmeli?

Çocuğumuzun para harcama konusunda kazanacağı tutum, ona paranın nasıl ulaştığıyla da ilgilidir. Harçlıklar anne-babanın keyfine bağlı olarak değil, belli bir düzen içersinde verilmelidir. Aksi halde çocuğun harcama yaparken dengesiz davranması muhtemeldir. Uzunca bir müddet harçlık alamayan bir çocuğun eline geçen ilk fırsatta savurganlık yapmasını bu duruma örnek olarak gösterebiliriz.
İlkokulun ilk çağlarında para kullanma yetisi henüz yeni geliştiğinden günlük olarak ve küçük miktarlarda vermek uygun olacaktır. İlkokulun ikinci yarısından itibaren haftalık daha da ilerleyen dönemlerde aylık olarak harçlığın düzenlenmesi faydalıdır. Böylece çocuk parasını belirlenen süre içine yetirebilme hatta mümkün olduğunca artırabilme uğraşında olacaktır.


Harçlık konusunda ebeveynlerin yaptıkları hatalar!

Çocuğun ihtiyacından fazla veya az harçlık vermek: Anne-babaların yaptıkları en sık hatalardan biri ihtiyaçtan fazlasını çocuğa vermektir. Bu durum çocuğun savurgan olmasına, arkadaşlarına karşı güç gösterisine girmesine yol açar. İhtiyaçtan daha azının verilmesi ise çocuğun eziklik duymasına, sosyal ortamlardan uzaklaşmasına sebep olur.
Ceza olarak harçlığı kesmek: Çocuğun yapmış olduğu herhangi bir olumsuz davranışta harçlığı keserek ceza vermek, o davranışın niçin hatalı olduğunu açıklamaz dolayısıyla çözüm olmaz. Bu duruma benzer olarak, çocuğun olumlu bir davranışının ardından ödül olarak harçlığın miktarını arttırmakta önerilmez. Çocuk, davranışları maddi değil doğruluğu nispetinde değerlendirmeyi öğrenmelidir.
Harçlığın nasıl kullanılacağına anne-babanın karar vermesi: Harçlık, çocuğun inisiyatifine bırakılmış serbest bir alandır. Bu alana müdahale etmek, çocuğun karar verme yetisini zayıflatır.
Çocuk her istediğinde harçlık vermek: Her istediğine ulaşan bir çocuk doyumsuzluk, tatminsizlik yaşar ve buna bağlı olarak hayattan zevk alması zorlaşır. Çünkü mutlu olabilmek için bir emek, zahmet sarf etmek gerekir. Her istediğinde para vererek çocuğunu sevindirdiğini düşünen ebeveyn, aslında onu gerçek mutluluktan alıkoymuştur.
Kardeşlere eşit harçlık vermek: Kardeşler arasında eşit olarak dağıtılan harçlıklar ev içi adaleti sağlamaz. Evdeki düzenin dengeye oturabilmesi için yaş esas alınarak dağıtım yapılmalıdır.


Ebeveynlere öneriler

Harçlık verilirken ihtiyaçların haricinde çocuğa kalabilecek (az da olsa) bir miktar olmalıdır. Böylece birikim konusunda teşvik edilen çocuk, uzun vadede de sabırla bir şeyler elde etmeyi öğrenecektir.
Paranın sadece birikim ve harcama odaklı değil, paylaşma ve infak odaklı da değerlendirilebileceği sık sık vurgulanmalıdır. Sınırlı verilen harçlık, birçok istek arasında seçim yapılması gerektiğine işaret eder. Bu da çocuğun karar verme gücünü besleyecektir.
Harçlığa müdahale yerine, neler yapılarak kullanılabileceği öneri olarak çocuğa anlatılabilir.
Miktar belirleme esnasında ailenin ekonomik durumu ve çocuğun yaşına uygun olan ihtiyaçlar beraber değerlendirilerek çocuğa izah edilirse, çıkabilecek sorunlar en aza inmiş olur.
Her konuda olduğu gibi bu konuda da esas olan, anne-babanın çocuklarının nasıl olmalarını istiyorlarsa, kendilerinin de o istikamette hareket ederek onlara örnek olmalarıdır.