Öğrendim!
Bu aşkı tek başıma yaşamasını öğrendim.
Sensiz, sessiz, onsuz ve onursuz sevmeyi, bütün çırılçıplaklığıyla el değmemiş bir bakire gibi korumayı
ve özlemeyi, gözlerin her aklıma düştüğünde bir kez daha ağlamayı öğrendim.
Seni sevmeyi biliyorum artık......Seni sevmenin ne demek olduğunu,
kaça alınıp-hiçe satıldığını....adının anlamındaki yankıyı, sonra o yanıkının bende uyandırdığı derin
ancıyı, o sancının insanı kaç dakika ağlattığını hepsini öğrendim.
Yokluğunla mutlu olmasını öğrendim! ...
Her baktığım yere suretini yapıştırmasını öğrendim! ...
Attığım her adımda kaldırımlara izini bırakmasını öğrendim! ...
Bırak böyle kalsın!
Sen mutlu olmayı öğren! ....Ben seni yüreğimin attığı yere kadar severim.Ben seni denizler kuruyup
güneş doğmayana kadar severim.
Ben seni sevgilim; kıyamete kadar sevmesini öğrendim!
Aslında çok da önemli değildi bırakıp gitmen; taki ben geri dönmeyeceğini anlayana kadar...
