“Aman! Bu günü çok stresli geçirdim, akşama bi yoga yapmam lazım. Bilemezsin ne kadar iyi geliyor insana.” “Bu aralar ruhum bunalıyor biran evvel bir psikoloğa gidip ruhsal tedavi görmem lazım”; gibi gereksiz laf sarf ederek enerji israfı yapan, bu gibi şeylerle huzur bulduğunu sanan ve huzurun nerede olduğunu bilmeyen, mutluluğu başka yerlerde arayan huzursuz insanlara birkaç sözüm olacak.
Huzura ulaşmanın tek yolu vardır; o da huzura durmaktır. İşte her şey burada bitiyor. Bazı insanlar mutluluğa yoga ile ulaşmaya çalışırken, bizim secdelerimiz var o yüce makama ulaşma hazzı ile bizleri mutluluğa ulaştıran. Huzuru bulmak için önce yaratana varmak gerekir ki yaratana varmanın tek yolu da secdedir.
O secde ki yaratanına en yakın olduğun an. Tam teslimiyetin ifadesidir o an. O an ki rabbinin huzurunda acizliğini haykırmaktır.
— “Rabbim! Ben yaratılanım, sen ise yaratan. Ben fani olanım sen ise baki olan”, demektir.
Nasıl ki küçük bir çocuk, suç işlediğinde, korktuğunda annesine sığınır, ondan yardım ister. Hatta annesinden dahi korksa, annesine nazlanır, ona cilve yapar ve sonunda annesinin gönlünü alır ve yine ona sığınır. Tıpkı böyle bir yavrunun annesine sığınması gibi kulun da rabbine sığınmasıdır, sığınağıdır secde.
Bir günah işlediğinde secde et ki rabbin bağışlasın. Hayır işlediğinde de secde et ki rabbine şükret, Rabbin de devamını nasip eylesin.
İnsan, sevdiğinin, dostunun yanından, gönlünden ayrılmak, kopmak ister mi? Tabii ki istemez. İşte kul da secdeler ile yaklaşır gerçek dostuna, onun sevgisine ve övgüsüne.
Ne duruyorsun! Haydi, var secdeye, var secdeye gir hakiki dostun gönlüne. Sür yüzünü toprağa ki nefsin de düşsün toprağa kalsın yerde. Al sen rabbinin rızasını gir ebedi dostun gönlüne. Dök içini, dök içini sal gözyaşlarını ki rahatlayasın. Merak etme sakın! Senin kalbi duaların göklerin kubbelerini çınlatıyor. Sen ol pişman, et tevbe, dök gözyaşını dök. Bak! Hissettin mi rabbin rızasını? Hissediyor musun kalbinin siyah lekelerinin, paslarının cilalandığını? Rabbin biliyor; ama olsun yinede sen getir sıkıntılarını dile. Sun isteklerini rabbine, sun ki kabul olsun duaların, niyazların.
Sen yeter ki unutma. Rabbin seni duymakta ve sen yak kendini pervaneler misali ki kurtuluş onda. Yeter ki unutmadan yakar rabbine secdelerinde, onun af ediciliğini, merhametini bile bile.
Dök içini, dök iyice ki, kalbin dünyalık ne varsa döksün kirini, silsin lekelerini. Silsin ki gönlün ersin felaha, yeter ki secdeler ile yakar ALLAH’a.
Bak! Akan yaşlar boşa değil. Rabbin senden razı, sen de ol rabbinden razı. Rabbin affediyor bütün günahlarını. O günahlar ki, secdelerde akan yaşlarda saklı imiş, onlar aktıkça kalp temizlenirmiş.
Rabbimiz tövbeleri kabul ediyor. Hele ki ona en yakın olduğun anlarda olunca, seni rahmetine alıyor.
Hissediyor musun kuş gibi olduğunu, kalbinin uçtuğunu. İşte bu, secdenin lütfu. İşte şimdi buldun hakiki huzuru ve mutluluğu.
Biz, secde olmasaydı ne yapardık, nasıl rabbimize yaklaşırdık? Rabbime hamdolsun; bize, ona yaklaşma yolu lütfettiği için. Secde ediyorum rabbime, bana secde ihsan ettiği için.
alinti!
