aslında sadece acılar değil unutmak istenilen mutlu bir an da olabilir şair diyor ya ağlarım hatıra geldikçe gülüştüklerimiz diye.. onun gibi insan mutlu bir anı da unutmak isteyebilir.. peki alışmak değil de tamamen unutmak isteyen biri ne yapsın o zaman. yirmi beş yıl sonra da hatırlayabilme ihtimali kötü.. silinmek istenen şeyi toz olarak düşünelim.. onu halının altına süpürmek ve hep orda olduklarını bilmek değil de küreğe alıp çöpe boşaltmak lazım.. bu nasıl olacak ya.. her yol başka bir yola kavuşuyor sanki.... ?
