Bircok anne-baba, cocuklarina iyilik yapmak icin cirpiniyor Ama bir yerlerde yanlis yapiyorlar ve bunlari bulmakta cok zorlaniyorlar
1- Cocugumuza surekli bebek muamelesi yapiyoruz
Kabul, onlar bizim can yongalarimiz, ne kadar buyuseler de bizim biricik yavrucaklarimiz Peki cocuklarimizin karsilastigi her sorunu, onlar icin biz cozersek, yollarina cikan her engeli biz bertaraf edersek, cocuklarimiza iyilik mi yapmis oluruz? Yoksa gercek hayatin gucluklerine karsi dayaniksiz ve nice hayal kirikliklari yasamalari mukadder, zayif bir cocuk mu yetistirmis oluruz? Hayat, elbette sadece mucadelelerden ibaret degildir; ama hayatin her safhasinda karsilasabilecegimiz irili ufakli guclukleri de gormezden gelemeyiz Ustelik bu zorluklar, her zaman kotu de degildir ki! Basari yolu, engeller, zahmetlerle doludur Hem, sorunlardan azade bir dunya ne kadar yasanmaya deger olurdu? El bebek gul bebek muamelesiyle buyuttugumuz cocuklarimiza bu sekilde iyilik degil; aslinda kotuluk yaptigimizi hatirdan cikarmayalim Cocuklarimiza, yaslarina uygun gucluklerle mucadele etme imkanlari verelim, guvenelim onlara
2- Evliligimizi hayatimizin merkezine alamiyoruz
Esimizle olan munasebetlerimiz, cocuklarimiza besledigimiz muhabbetten asagi kalmamali Esimiz ve cocugumuz arasinda tesis edecegimiz denge cok onemli Gundelik yasamda, sadece esimiz icin bir seyler yapalim, birlikte on bes yirmi dakika da olsa zaman gecirelim Esimizle birlikte gecirecegimiz bu anlamli ve keyifli anlar, cocugumuzun da dikkatinden kacmayacaktir Anne ve babasinin birbirlerine verdigi degeri, duyduklari sevgiyi cocugumuzun da hissedecegini goreceksiniz Esimizle kurdugumuz bu sicak iliski, cocugumuzun karakterini derinden etkileyecektir
3- Cocuklarimizin sosyal etkinliklerini duzenleyemiyoruz
Cocuklarimizi bir etkinlikten bir baska etkinlige yaris ati gibi kosturuyoruz Yirmi otuz sene once, cocuklarin nefes almaya zamanlari vardi Kosuyorlar, saklambac oynuyorlar, masal dinleyip hayaller kurabiliyorlardi Konusuyorlar, hikayeler, masallar anlatiyorlardi birbirlerine Simdi zavalli cocuklarin bunlara pek zamanlari yok, kalmadi Peki boyle bir mahrumiyetin sonuclari neler? Depresyonlar, zayif ve hastalikli iliskiler, aileden ve toplumdan soyutlanmalar, zararli aliskanliklar, bagimliliklar Cocuklarimiz bizden daha mesgul Yuzmeden futbola, karateye, basketbola hafta sonu okulundan ozel derslere yetismeye calisiyorlar Bu hengameden, ne cocuk ne aile tatmin oluyor aslinda Harcanan para, zaman ve enerji de cabasi Bunun adi sosyal etkinlik mi, sosyal bezginlik mi? Hafta sonlari bin bir telase, zahmet ve kosusturmacayla gecen ailelere soruyoruz: Bu yaptiginizin, gerek cocugunuz gerek kendiniz icin yapilabilecek en iyi is oldugundan emin misiniz?
4- Kendi manevi yasantimizi ihmal ediyoruz
Manevi hayatimizin cocuklarimiz uzerinde cok onemli etkileri var Cocuklarimizin, kendisiyle barisik, yeri geldiginde hatalarini kabul edebilecek guclu bir rol model gormeye ihtiyaclari var Birlikte yemek yemeye bile zaman bulamiyoruz mazeretine siginarak, manevi hayatimizi ihmal edemeyiz Cocugumuzun bedensel gelisimi kadar ruhsal gelisiminden de biz sorumluyuz
5- Ebeveyn oldugumuzu unutuyoruz
Cocuklarimiz bizden anne baba olmamizi beklerler, arkadas degil Cocukluklarinda kendi ailelerinden yeterli yakinlik gormemis kisiler, anne baba olunca, cocuklarinin en iyi arkadasi olacaklarini soylerler Oncelikle cocugumuza annelik babalik yapalim Bu, cocugumuzla aramiza duvarlar ormek, evde emir komuta zincirleri tesis etmek degildir Firsatlar olusturup, zaman zaman cocugumuzun oyun arkadasi olacagiz, belli olculerde sirdasi olacagiz, ancak ev icindeki asli gorevimizi hatirdan cikarmamamiz gerekiyor Cocugumuzun zaten kendi arkadaslari olacaktir, biz de kendi arkadaslarimizla takilalim
6- Dengeyi tutturamiyoruz
Cocugumuzun okul, ev ve sosyal hayattaki plan ve programlarinin suresini, miktarini ayarlamiyoruz, dengeleyemiyoruz Otoriter ailelerde pek cok kurallar, nizamnameler vardir Ihmalkar ailelerde de durum tam tersidir Gerekli gereksiz onlarca kural yerine, cocugu tesvik edecek, ise yarayacak duzenlemeler, onun da bizim de hayatimizi kolaylastiracak evdeki rahatsizlik veren sikiyonetimi veya gevsekligi ortadan kaldiracaktir
7- Cocuklarimizdan bizim hayallerimizi gerceklestirmesini bekliyoruz
Cocuklarimizin, genetik olarak bizlerden farkli oldugunu kabul etmeliyiz Onlarin farkli karakterleri, kisilikleri, potansiyelleri vardir Cocuklarimizi kendi kaliplarimizin icine hapsetmeye hakkimiz yok Bizler hayallerimizi susleyen birer doktor, avukat, vali, muhendis olamamissak cocuklarimizi bu mesleklere zorlayip, kendimizi tatmin yollari aramamiz haksizlik olur Eger onlari bu mesleklere ikna edersek bir sorun yok, rizalari disinda bir meslege cocuklarimizi zorlamayalim
Basta da belirttigimiz gibi ebeveynler olarak pek cok hatalar yapiyoruz Elimizde bir kullanim kilavuzu yok, cocuklarimizi yetistirmek icin Beser olarak hatadan hali degiliz
alıntıdır
