Kralın biri hastalanmış ve ‘Beni kim iyileştirirse ona krallığımın yarısını vereceğim!’ demiş.
Ülkenin tüm bilge kişileri, kralı nasıl iyileştirebileceklerini konuşmak için toplanmışlar. Ama kimse bir çare bulamamış. İçlerinden biri şöyle demiş:
‘Kralı nasıl iyileştirmek gerektiğini ben biliyorum. Hiçbir derdi olmayan mutlu bir adam bulmak, sırtından gömleği çıkarmak ve krala giydirmek gerek. Kral o zaman iyileşir. ’
Bunun üzerine kral, adamlarını mutlu bir insanı aramaya göndermiş. Adamlar her yana gitmişler, fakat bir türlü mutlu bir adam bulamamışlar. Hiç kimse halinden memnun değilmiş. Biri zengin ama hasta, bir diğeri, sağlıklı ama yoksul; bir başkası hem zengin hem sağlıklıymış, ama onun da karısı iyi değilmiş. Herkesin yakınacak bir derdi varmış.
Derken kralın oğlu bir gece küçük bir kulübenin önünden geçerken içeriden bir ses duymuş. Birisi şöyle diyormuş: ‘Allah’a şükürler olsun. İşlerimi bitirdim, karnımı doyurdum, artık yatıp uyuyacağım. Daha ne isteyebilirim ki? ’
Kralın oğlu bu sözleri duyunca sevinmiş, bu adamın gömleğini çıkarıp almalarını, adama ne kadar para isterse o kadar para vermelerini, gömleği de krala ötürmelerini emretmiş. Kralın adamları gömleği almak için kulübeye girmişler. Ama mutlu adam o kadar yoksulmuş ki, sırtına giyecek bir gömleği bile yokmuş!
Alıntı...
