قال الله تعالى: وَلاَتَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُوا فِي سَبِيلِ اللهِ اَمْوَاتاً بَلْ اَحْيَاءٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ
وقال النبى صلى الله عليه وسلم: مَنْ قُتِلَ دُونَ مَالِهِ فَهُوَ شَهِيدٌ، وَمَنْ قُتِلَ دُونَ أهْلِهِ اَوْ دُونَ دَمِهِ اَوْ دُونَ دِينِهِ فَهُوَشَهِيدٌ
Muhterem Müslümanlar!
Hemen hepimizin hafızasında Çanakkale harbiyle ilgili bir hatıra mutlaka vardır. “Çanakkale içinde vurdular beni / Ölmeden mezara koydular beni” gibi yanık türküler harp ateşinin yaktığı yüreklerin acılarını hep canlı tutar.
“Şu boğaz harbi nedir? Varmı ki dünyada eşi? / En kesif orduların yükleniyor dördü beşi” gibi mısralar da Çanakkale Destanını edebiyatımızda ebedileştirir.
Zaferler milletlerin şanı, şerefi ve gururudur. Malazgirt’ten Çanakkale’ye ecdadımızın zaferleriyle iftihar ederiz. Onları andıkça, başımız arşa değer. Dualarla şehitlerin ruhlarını şad etmeyi borç biliriz. Bilindiği gibi zaferler gerekli tedbirlerin yanında nihayet şehit kanlarıyla yazılır.
Değerli Mü’minler!
İnsan için en kıymetli varlık canıdır. Kıymetli şeyler, ancak daha kıymetli şeyler uğruna feda edilir. Din, ırz, namus ve vatan da bir mü’min için icabında feda-yı can edebileceği ulvi ve mukaddes kıymetlerdendir. Onun içindir ki, komutan askerini hücuma hazırlarken önce mukaddes duygularını coşturur: “Haydı Aslanlarım! Irzınızı ve namusunuzu koruyun, vatan toprağını çiğnetmeyin, ezanı susturtmayın, bayrağı indirtmeyin. Cepheden kaçmak namertliktir, mert olun, Allah’ın melekleri sizinledir. Ölürseniz şehit olur, cennette peygamberlerle beraber olursunuz; kalırsanız gazi olur, şerefinizle yaşarsınız…” gibi tesirli sözlerle coşturarak taarruz emri verir. Çanakkale’de de “Kimi Hindu, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela” olan haçlı orduları, Mehmetçiğin bu yüksek inanç ve manevi duygularıyla defedilmiştir.
Gözünü kırpmadan insanı ölüme sevk eden bu mukaddes duyguların en bereketli kaynağı dinimizdir. Çünkü biz, Allah yolunda öldürülenlerin ölmediğini, cennetlerde, nimetler içinde olduklarını yüce Rabbimizin Bakara sûresinde verdiği bilgiden öğreniyoruz. [1]
Dini, canı, malı ve namusu uğruna öldürülenlerin, şehit olduğunu[2], cennete giren hiç kimsenin oradan çıkmak istemediği halde, şehitlerin gördükleri ikramdan dolayı defalarca dünyaya dönüp yeniden şehit olmak istediklerini[3] de peygamberimiz bize haber veriyor.
Cepheden kaçmanın büyük günah olduğunu Yüce Rabbimiz “Ey İman edenler! Toplu halde kafirlerle karşılaştığınız zaman onlara arkanızı dönüp (kaçmayın)’[4] ayet-i kerimesinde açıkça bildirir. Her şeye rağmen cephede sabredenlere, Bedir’de olduğu gibi Yüce Mevlâmızın görünen ve görünmeyen ordularıyla imdada yetişeceği[5] yine âyet-i kerime ile sabittir.
Değerli Mü’minler!
Şehitliğin ne ulvi bir makam olduğunu Allah ve Rasulünden öğrenen milletimizin aziz evlatları Çanakkale destanını yazmış; dinini, ırzını, namusunu ve vatanını çiğnetmemiştir. Çanakkale tepeleri vatanımızın doğulusu-batılısı, güneylisi-kuzeylisi ile yan yana yatan şehitlerle dolmuştur.
Bu vesileyle başta Çanakkale olmak üzere, vatanı ve mukaddesatı uğruna canını feda eden bütün şehitlerimizi rahmetle yad eder, Allah’tan bizlere bir daha böylesi acı günler yaşatmamasını niyaz ederim.
Dr. Ahmet EFE
Ebubekir Camii İmam-Hatibi/Bağcılar
--------------------------------------------------------------------------------
[1] Bakara
[2] Ebu Davud, Sünnet, 32.
[3] Buhari, Cihad, 6.
[4] Enfal, 8/15
[5] Al-i İmran, 3/123-125.
