Ruh tutuşunca
VİCDAN KAVRULMAYA BAŞLAR
ve işte o zaman da insan ağlar.
tam bu esnada gözyaşları imdada yetişir ve ruhun ateşini söndürür.
Döktüğümüz gözyaşları sakın yüzümüzü kızartmasın
çünkü katılaşan kalplerimizi örten toprağın,
gözleri bulandıran tozlarının üzerine dökülen yağmur gibidir.
gözyaşını tanımayan tuzu kuru bir insanın
kalbiyle gözü arasındakii bağlantı kopmuş demektir
