selamun aleykum
ben 4 sene önce bir arkadaşımında telkinleriyle kapandım. kapanmak hep küçüklüğümden beri aklımda olan ve arzu ettiğim birşeydi. İlk başlarda herşey çok güzeldi tam istediğim gibi gidiyordu ve hiçbir sıkıntım yoktu. 3 sene önce de bir kamu kurumunda işe başladım ve burda başımı açmam gerektiği söylendi ve ben kabul ettim (bunu hala nasıl kabul ettiğimi anlamış değilim!!!!)
ne olduysa ondan sonra olmaya başladı.gün boyu başım açık dolaştım. yavaş yavaş bu bende sabah işe gelirken akşam giderken başımı kapatıyorum böyle kapalılık olurmu durumuna dönüştü. şimdi açılsam mı diye düşünmeye başladım. ama böyle birşey yaparsam çok ama çok pişman olacağımı biliyorum.
azıcık ilahi dinlesem yada bir sohbet dinlesem ben nasıl böyle şeyler düşünüyorum diye kendimden nefret ediyorum. sinirimden hüngür hüngür ağlıyorum.
yani çok fazla ikilimde kalıyorum çoğu zaman bu beni çıkmaza sokuyor. yoruluyorum ve kendimi kapana sıkışmış gibi hissediyorum.
bu durumdan nasıl kurtulabilirim.henüz 25 yaşındayım ve doğru yolu bulmuşken dünyalık heveslere kapılıp ömrümü heba etmek istemiyorum ama aklıma da hep bu ikilem geliyor. bana önerileriniz ne olur bu vesveselerden nasıl kurtulurum.
hepinizden allah razı olsun..
