Anne ve baba ,çocukların hem varlık sebebi ,hem onları sevgiyle yetiştiren ,büyüten ve terbiye eden insandır.Gönüllerdeki sonsuz sevgi ve evlat sahibi olmanın olmanın mutluluğuyla ,katlandıkları fedakarlıklar her türlü takdirin üstindedir.
evlatları için her türlü fedakarlığı yaptığı halde yalnızlığa itilmiş ,meşakkatlerin kucağına terk edilmiş sahipsiz gözü yaşlı anne ve babalarla sıkça karşılaşıyoruz .Gözyaşların terkedilmişliğin ,hayat küsmenin meydana getirdiği bu ızdırap tabloları ,vicdanları derinden yaralıyor.Oysa bu tabloları huzur ve mutluluk fedakarlık ve sabır ,merhamet ve hoşgörü süslemeledir.Bizler onların varlığı ile sıkıntı değil huzur ve mutluluk duymalıyız.Varlıklarını yük değil nimet olarak algılamalıyız.Zira peygamberimiz sav (üç dua vardırki bunlar şüphesiz kabul edilir ,mazlumun duası,misafirin duası,anne ve babanın duasıdır.buyurmuştur.dinimiz anne ve babaya iyi davranmayı ihtiyaçlarını karşılamayı,meşru ölçüler içerisinde isteklerini yerine getirmeyi ,gönüllerini almayı ve onlara merhamet kanatlarını gererk hayır dualar etmeyi emratmektedir.Onlarla alakayı kesmayi ,her türlü isyankar söz ve davranışlarda bulunmayı kesinlikle kaçınmammızı dinimiz bizden istemektedir ne mutlu anne ve babsına iyi davranan
