EyRabbimiz!
Takat getiremeyeceğimizi bize taşıtma.
Bizden (sâdır olan günahları) sil, bağışla, bizi yarlığa, bizi esirge.
Sen Mevlâmızsın bizim!
Artık kâfirler gürûhuna karşı da bize yardım et.
(Bakara: 286)
Eyle biz âcizlere rahmetle nazar Yâ Rab,
Kâfir aç kurtlar gibi azdıkça azar Yâ Rab!
Beyaz karlar üstüne dökülen benim kanım;
Artık bunca ölüyü almıyor mezar Yâ Rab!
Lavlar fışkırır yerden, ateş akar fezadan,
Zaferler nasîb eyle Sen bize bu gazâdan!
Kimseye kâr etmiyor, yetîmin, dulun âhı,
Dinsin artık Allah'ım, şu mazlum kulun âhı!
Boyun büktü menekşe, kana battı kardelen,
Zaman mekân boyunca göğsümüzü var delen!
Sen bizim Mevlâmızsın, bize güç ver Yâ Rabbî,
Bir şehidin yerine iki üç ver Yâ Rabbî!
Senin yüce katından kapılar aç Çeçen'e
Zümrüt dağlar, ovalar, çünkü muhtaç Çeçen'e!
Hayâlim ürpermede bu ne cinnet Allah'ım?
Bin parçaya bölünmüş kutlu ümmet Allah'ım!
Gönüller hep uykuda, kalbler kabirden harap,
İşin farkında değil, ne bir acem, ne arab!
Artık sevdalar başka, artık yürek bir vurmaz;
Diri gezen ölüler zanneder kabir vurmaz!
Ey Arş'ın, ey Kürsî'nin, ey şu Kâbe'nin Rabbi;
Ey mülkün tek Meliki, ey Sahâbe'nin Rabbi.
Ey âlemin İlâhı, ey kudreti sonsuz şah;
Ey zamanları aşan, ey ebedî Pâdişah!
Ey kuru dal üstünde kırmızı gül Yaratan,
Ey gariplerin dostu, ey şanı büyük Sultan!
Ey en cömert, en Kerîm, ey misli bulunmaz Yâr;
Kulundur zengin, fakir, kulundur, genç, ihtiyar!
Günahkârlar da Senin kapına gelir ancak;
Çünkü rahmetin geniş, çünkü, Yâ Rab, vâdin hak!
Dilersen bir lâhzada yaratırsın çâre Sen,
Ümmetini bağışla Ahmet-i Muhtâre Sen!
Ben yaralı ceylanım, Çeçen'e sızlar yürek,
Bu belâdan İslâm'ı kurtaracak Sensin Tek!
Sensin Mülkün sahibi, Sensin Azîz ve Celîl,
Habîbin hürmetine kâfiri eyle zelil!
Sıddîk-ı Ekber, Ömer, Osman ve Ali için;
Hamza, Abbas, Ebû Zer, binlerce Velî için.
Yüzü gülsün Çeçen'in, dinsin artık nâle, zâr;
Ey kitap indiren Hak, rahmetinle kıl nazar!
Şefkat, merhamet bitmiş, kinler güreşir başa;
Şeytan mermi taşıyor bu insafsız savaşa!
Zâlim boğar mazlumu kimse çıkıp ses etmez,
Şu ağzı duâlılar bir sıcak nefes etmez!
Alev bürüdü yeri, değişti göğün rengi,
Felek, melek görmedi böyle dehşetli cengi!
İnsan denilen varlık yaylasında hüsranın,
Hepsi seyrine dalmış dökülen bunca kanın!
Sahâbideki aşkın bir zerresi yok bizde,
İş yapanlar pek azdır, konuşanlar çok bizde!
Kurudu çöle döndü güzel ümmetin hâli,
Fitnenin ve belânın girdabında ahâli!
Nice yıllardır dünya bize oldu kerbelâ;
İmanıma kasteden zâlimlere ver belâ!
Yine ilk günkü gibi İslâm garip Allah'ım;
Rahmetini yoldaş et, sen ol sahip Allah'ım!
Kâbe, Merve ve Safâ, Hicaz'daki sır için;
İbrahim, İshak, Yûsuf, Musâ ve Hızır için.
Şu yüce dağlar gibi hep ayakta tut bizi,
Timsahlı nehirlerden aşırsın Dâvûd bizi!
Ey Rabbimiz! Rızâna ulaşacak bir yol ver;
Bize şanlı zaferler, bize bükülmez kol ver!
Can senden hediyedir, en keremli Yâr Sensin;
Kimsenin kudreti yok, eden bahtiyar Sensin!
Hekim, ilâç teselli, tabib ve Şâfî Sensin;
Ey Adı güzel Allah! Kuluna kâfî Sensin!
Bizi bağışla n'olur, Bedrin arslanlarına,
En şanlı zaferlerle çıkalım biz yarına!
Beyaz karlar üstüne kanı akar Çeçen'in,
Artık ben ne diyeyim? Yâ Rabbî, onlar senin!
Mustafa Necati Bursalı
