“Biz, sizi de birbiriniz için bir sınama (vasıtası) yaptık. (Bakalım) sabrediyor musunuz? Rabbin (her şeyi) görendir.” (Furkan, 20).
İnsanoğlu her an her dakika bir imtihandan ötekine geçiyor. Önemli olan imtihanda olduğumuzu fark edebilmek unutmamaktır. Ancak bazen imtihanda olduğumuzu unuttuğumuz ve duygularımıza göre davrandığımız oluyor. En yakınlarımızla sınanıyoruz, bazen de hiç tanımadığımız insanlarla imtihan edildiğimiz oluyor.
Bir imtihan sahnesi olan dünyada kaldığımız sürece duygularımıza, düşüncelerimize, kalbimize gelenlere, zanlarımıza dikkat etmemiz gerekiyor. Bazı konularda sizleri uyaran insanların o konularda en çok uyarılmaya muhtaç insanlar olması bir hayli ilginçtir diye düşünüyoruz. Gerçekten de bazen bir insanın bir konuya dikkat çekmesi o konuda en fazla terbiyeye tezkiyeye ihtiyacı olduğu gerçeğini ifade edebiliyor.
Birbirimizle sınanıyoruz, bakalım sabredebiliyor muyuz? Bakalım alçakgönüllülüğümüzü koruyabiliyor muyuz? Bakalım dürüstlüğümüzü, doğruluğumuzu koruyabiliyor muyuz? Bakalım insanlığımızı muhafaza edebiliyor, insanca davranabiliyor muyuz?
Sabır imanın yarısıdır, insan ilişkilerinde göstereceğimiz sabır imanımızın kemalinin bir göstergesidir. İmanımız ne kadar güçlü olursa, tasavvuf eğitiminden ne kadar nasibimizi aldıysak insan ilişkilerinde de o kadar başarılı oluruz diye düşünüyoruz. Tabii insan ilişkilerinde başarılı olmak sadece sabırla ilgili değil. Sevgi, saygı, tevazu, cömertlik ve kendini bilmek gibi duygular da önemli. Bunlar belki herkesin söyleyebileceği cümleler ancak çok önemli gerçekler. Yaşanması ve uygulanması gereken gerçekler. Gönül ister ki sevgiye ve saygıya yeterince değer verelim, birbirimize değer verelim, selamlaşmayı arttıralım.
Kevser Doyurum
selametle....
