“Bu ümmet içerisinde kıyamete kadar kırk kişi İbrahim meşrebi üzerinde, yedi kişi Musa meşrebi üzerinde, üç kişi İsa meşrebi üzerinde, bir kişi de Muhammed (s.a.v.) meşrebi üzerinde bulunur.
Bunlar mertebelerine göre insanların efendisidir. Bunlar hürmetine Allah (c.c.) kullarına rahmet eder” (Kitabu’z Zühd).
O halde her insanın kendi cinsinden, canlı bir rehberle beraber olması, sünnetullah gereğidir. Dün peygamberi kabul etmek ve O’na uymak konusundaki imtihan, bugünün rehberlerine uymak konusunda devam etmektedir.Asrı saadetten günümüze kadar Kur’an ve sünnete bağlı kalındığı zaman birlik beraberlik; huzur ve mutluluk söz konusu olmuş; Kur’an ve sünnetten uzak kalındığında ayrılık, karışıklık; üzüntü ve sıkıntı ortaya çıkmıştır. Bu konuda Sevgili Peygamberimizin ikazlarına kulak vermemiz çözümün temel esasıdır.
Bir hadisi şeriflerinde: Benden sonra yaşayanlar, pek çok ihtilâf ve herc-ü merc görecekler. Size sünnetimi ve doğruya götüren râşid halifelerin yolunu, sünnetini tavsiye ederim. Siz ona sımsıkı sarılın. Dişlerinizle sımsıkı tutunun sünnetime ve râşid halifelerin sünnetine. Sakının; sonradan çıkma işlerden sakının! Çünkü, her sonradan çıkma bid’at, her bid’at da dalâlettir. (Tirmizi, İlm, 16, İbn Mace, Mukaddime, 6; Ebu Davud, Sünne, 5).
“Ben sizin aranızda iki değerli emanet bırakıyorum; onlara sarıldığınız sürece benden sonra asla sapıklığa düşmezsiniz. Onlar Allah’ın Kitab’ı ve benim Ehl-i Beyt’imdir.” (Sahih-i Müslim, Kitab-u Fezail-i Ali ibn-i Ebi Talib, c.7, s.122. Sahih-i Tirmizi, c.5, s.328. Imam Nesai’nin yazdigi “EI Hasais”, s.21. Müsned-i imam Ahmed ibn-i Hanbel, c.3, s.17. Müstedrek-i Hakim, c.3, s.109. Kenz’ül Ümmal, c.1, s.154. Tefsir-i ibn-i Kesir, c.4, s.113.)
SELAMETLE......
