Özellikle bizim gibi gerçek ile kurgunun iç içe geçip, sıklıkla birbirine karıştırıldığı bir ülkede, televizyon dizileri de, haberler de toplumun sosyal dokusunu belirlemede önemli rol oynuyor.
Belki de sırf bu nedenden dolayı 'Münevver Cinayeti'nin kahramanları birer film ikonu gibi ortaya çıkıp, kayboluyor. Daha enteresanı, medyanın bizzat kendisi bu tuhaf iç içeliği yadırgamıyor. Aksine her şey normalmiş gibi olaylara yaklaşıyor.
Madem örnek verdik, önce onun üzerinde gidelim: Münevver Karabulut cinayeti sonrasında yaşananlar ve ortalığa fırlayan karakterlerden en ilginci Cemil Baran isimli bir vatandaş. Fizyonomisinden konuşmasına, akıl sır ermeyen özgüveninden söylediklerine kadar başlı başına bir 'ana karakter' olmayı hak eden bu kardeşimiz ile medyanın ilişkisi o kadar doğal ve normal gibi ki, basın toplantıları düzenliyor, anlattıkları gazete manşetlerine 'Baran 3' filan şeklinde yansıyor.
Şüphesiz bu durum, kahramanımızı daha da cesaretlendirip, rol çalmaktan, daha fazla sahnede kalmaya kadar her şeyi denemesine yol açıyor. Gözaltı sonrası yine etrafına kümelenen basın ordusuna bu kez bambaşka medyatik suların adresini gösterdi: "Son 30 yılda çürük raporu alan ünlüleri açıklayacağım..."
Şüphesiz mebzul miktarda zekâ ve bilinç ve sorumluluk denen kavramların uzağından bile geçmeyen medyanın olduğu bir ülkede bulunmanın getirdiği neticeler bunlar. Ne ki kahramanımız daha önceleri; başörtüsü takarak Cumhurbaşkanı protesto etmekten Aczimendi şovlarına, AK Parti merkezini işgal edip adam rehin almaya çalışmaktan Başbakan'a halı fırlatma eylemine kadar pek çok parıltılı eylem geçmişine sahipti.
Kurtlar Vadisi hastası bir dostum var. Dizinin son olarak Doğan Grubu'na geçmesine pek bir içerlemiş. 'Sattılar kendilerini' diye epey ciddi suçlamalarda bulunuyordu. Boş yere kendimi yormadım ve elbette, 'Saçmalama kardeşim, bu bir kurmaca,' demeyi denemedim bile. Ancak dostumun söylediği şu cümle de, bu ülkede gerçek ile kurgunun nasıl iç içe geçtiğinin kanıtı gibiydi: "Kimse bana film demesin kardeşim. Medya patronu geçen sezonlardan rahatsızdı. Oradaki karakterlerden birinin kendini temsil ettiğini ve birtakım entrikaların altında onun yattığını tüm ülkenin artık bildiğini biliyordu. Şimdi transfer ederek diziyi susturdu. Ki bak yeni sezon başlar başlamaz dizi rotasından çıktı. Artık ulusalcılar ile Polat el ele Gladyo denen bir gölgenin üzerine..."
Öyle bir yaklaşım ki, ciddiye almasan olmaz, ciddiye alsan bu tuhaf kurgu/gerçek sarmalının derinliğinde kaybolacaksın.
Sanırım bir süre önce Ahmet Altan Taraf'ta yazmıştı. 'Biz Türklerin tehlikeli bir eğlencesi var: ölüm' diye...
Hani işin içinde insan hayatı, bir ülkenin geleceği filan olmasa Karabulut cinayeti de, Ergenekon Davası da epey matrak aslında. Ancak birinde ortada bir genç kızın cesedi, diğerinde ülkenin geleceği söz konusu. Okuyorsunuz işte, hâlâ birtakım eylem peşinde olup ülkeyi karıştırmak isteyenler geziniyor ortalıkta. Cemil Baran geçtiğimiz gün gözaltına alınmış. Devamını gazete haberinden okuyalım:
'Yargı sürecini etkileme' iddiasıyla gece boyunca İstanbul Emniyet Müdürlüğü Asayiş Şube Müdürlüğü'nde sorgulanan Baran, önce basının dolduruşuna geldiğini ifade etti. Tutuklanacağını anlayınca da 'gerçeğe' döndü. Hayyam Garipoğlu'nu tanımadığını, bildiği her şeyi basından ve Süreyya Karabulut'tan öğrendiğini, basının ilgisinin hoşuna gittiğini söyledi. İddialarındaki tarihleri 'attığını' söyleyince gazeteciler kendisine sordu:
"Bu kadar insanı meşgul ediyorsun, yazık değil mi?"
Cemil Baran bu kez cevabıyla kendisini manşetten indirdi:
"Ne yazık günahı abi, eğleniyoruz işte..."
İşte böylesi bir eğlence anlayışına sahip bir ülkede yaşıyoruz! n.hazar@zaman.com.tr
Zaman
