- Doğru insan, söyledikleri ile yaptıkları birbirini tutmamasından utanç duyar. (Konfüçyus)
Herkes hayatında düzgün insan arar, birini överken de önce dürüstlüğünün altını çizerek anlatmaya başlar. Çünkü;
Dürüst insan düzgün insan, düzgün insan da güvenilir insandır.
İnsanlık tarihi boyunca hiç kimse “ben dürüst değilim”, “ben yalancıyım” demedi, en sahtekarı bile…
Bu nasıl bir şey ki;
Biri diğerinde aradığını veya herkeste aradığını aramıyor kendinde…
Herkes dürüstlükten dem vururken o dürüstlük tanımını nasıl dolduruyor içinde?
Dürüstlük her şeyden önce insanın kendisine verdiği sözde durması değil midir?
Ya da özü sözü bir olması…
— Yavrum şoför amca yaşını sorarsa 6 de…
Çocuk için model “sen” olmuşken, bir otobüs bileti için değer mi sence…?
İnternette gerçek adınla yazdıkların, takma adınla yazdıklarınla eşdeğer mi birbirine,
Seyrettiğin TV programlarına herkesin içinde !!!!!!!!!!, seviyesiz, düzeysiz diyerek verip veriştirirken, TV ile baş başa kaldığında elindeki kumanda şahitlik eder mi gündüz söylediklerine?
Başkalarının namusunu dolarken diline, sen ne kadar namuslusun?
Düşünmez misin ya bir gün beni de dolarlarsa diline…?
Gittiğin otelde ki tuvalet kâğıdını kullanmandan, tükettiğin suyuna, şampuanından havlusuna, açık büfeden yiyemeyeceğin şeyleri tabağına doldururken, karnından öte gözün bu kadar açken, nasıl olsa beleş mantığına…
İşyerinden evine götürdüğün kağıt kalemden, evden aradıklarında “kapat ben şirketten arıyorum” sözüne, kullandığın elektrikten kalorifere, şirketin arabasındaki benzinden, arabayı kullanma hassasiyetine…
Aynı mısın gerçekten söylesene…?
“Devletin malı deniz, yemeyen domuz” sözü ne kadar çirkinse, bindiğin otobüsten, gittiğin tatile, sana sunulmuş imkanları kullanma şeklin de o kadar çirkin işte…
Kısaca bedelini ödediğin şeylerle, bedeli ödenmiş ve sana sunulmuş olan şeylerde sen aynı sen misin?
Sor şimdi kendine “ben ne kadar dürüstüm?” diye…
Ne demişti Konfüçyus;
Doğru insan, söyledikleri ile yaptıkları birbirini tutmamasından utanç duyar.
Derdim;
Kınadıklarımızdan olmayalım ve hiç utanmayalım diye…
Bedirhan Gökçe
