Kur’an-ı Kerim insandaki üç nimete özel vurgu yapmaktadır: Göz, kulak, gönül (Nahl, 16/78). Güzeli görmek gibi güzeli duymak da bir dikkat ve eğitimi gerektirmektedir. Yine Kur’an-ı Kerim’e göre seyredilebilecek ayetler iki yerdedir: Yeryüzünde ve insanın kendisinde. Dış alem ve iç alem (Zariyat, 51/21). Bu alemlerde ki esrar ve ayetleri görebilmek ise manevi eğitimin hedeflerinden biridir. Allah dostlarının tabiatla ve insanla barışık olmalarının temelinde yatan sebep de budur. Onlar bütün canlılara O’nun bir tecellisi olarak bakabilecek bir göze, kainattaki bütün sesleri O’nun tecellisi olarak duyabilecek bir kulağa sahip olmak için gayret göstermişler, her zaman ve zeminde O’nu seyredebilmişlerdir. Dağlar ile, taşlar ile, seherlerde kuşlar ile, sular dibinde mâhî (su canlıları) ile, sahralarda ahû ile O’nu duymuş ve yaşamışlardır.
zaman/ailem
