Ramazan ve Çocuk

[sahra cold]

Çocuk ve Ramazan kelimeleri yan yana geldiğinde iki farklı unsur olarak görünürler. "Ramazan" kelimesi bizlere bir ay boyunca nefsimize sahip olup yapmakla yükümlü olduğumuz oruç ibadetini "çocuk" kelimesi ise düşünce yapısının önemli bir bölümünde oyunun yer aldığı dini anlamda herhangi bir sorumluluğu olmayan küçük canlıyı ifade eder.

Buna rağmen bu iki farklı görünen kavram aslında iç içedir. Bir çocuğun anlamını tam olarak bilmese de iftar sofrasından ayrı tutulması mümkün müdür? Ya da sahur için ısrarla kendisinin de kaldırılmasını isteyen bir çocuğa rastlamak çok mu zordur?

Çocuk da Ramazan’ı bütün saflığı ve temizliğiyle yaşar yaşamaya çalışır. Annesine babasına ağabeyine ablasına özenerek bazen birkaç bardak suyun ya da öğleden sonra yemek yiyebilmenin kabul edilir olduğu oruçlar tutmaya bazen uykusundan fedakarlık yaparak bütün ailesinin bir arada olduğu sahur saatlerine eşlik etmeye bazen de bütün gün boyunca iştahla beklenen iftar saatlerine ortak olmaya çalışır.

Çocukluk dönemi insan hayatının en önemli dönemidir. Bu dönemde öğrenilen ahlaki ve dini değerler kişilik yapısının temelini oluşturur. Çocuk Ramazan ile beraber iradeli olmayı nefsine hakim olmayı sahip oldukları için şükretmeyi sabretmeyi ve akılda tutmayı öğrenir. Bu özellikleri çocuklarımıza kazandırabilmemiz için anne-babaların hoşgörülü iyimser ve sevgi dolu ortamlar sağlaması gerekir. Okulöncesi dönemdeki çocukların yarım günlük oruçları ya da biraz daha büyüklerin sadece birkaç günlük oruçları büyük bir sevinçle ödüllendirilebilir.

Anne-babalar gelecek toplumları oluşturacak insanları yetiştirmek gibi önemli bir sorumluluğa sahiptirler. Anne-babanın vereceği eğitim ne kadar iyi olursa oluşacak yeni toplumlar da o kadar iyi olur. İşte Ramazan ayı da bunun için en güzel ortamları sağlar. Bizlerin görevi de bu önemli zamanı iyi değerlendirmek çocuklarımızla bu önemli günleri sevgi ve şefkatle paylaşmak olmalıdır.

Zeynep T. Atalar Eğitimci