Ahmet Hakan, başka bir analiz yazısından yola çıkarak `Dindarlar neden medya yapamaz?` şeklinde bir yargıyı köşesine taşıdı. Dikkat buyurun `bu ülkede ya da Türkiye`de` değil, genel olarak inançlı insanların medya sektöründe başarılı olamayacağını ileri süren bir yazıydı bu. Şöyle diyor Hürriyet yazarı:
`Dindarlık ile gazetecilik arasında iflah olmaz çelişkiler vardır... Din`abartma` der, gazetecilik `abart` der...
Din `gizliyi, saklıyı araştırma` der... Gazetecilik`araştır, araştır` der...
Din `kusurları ört` der... Gazetecilik `kusurları aç` der...
Din `fazla meraklı olma` der... Gazetecilik `fazla meraklı ol` der...
Kısacası, dindarlık ile gazetecilik arasında yapısal fark vardır...`
Şimdi bu ana fikre bakıp şunu söylemek gayet mümkün: `Bu satırları yazan zihniyet ya dini bilmiyor ya da medyayı. Yahut her ikisini birden!` Bayıldığım bir söz vardır, der ki: `Kuyunun içindeki kurbağanın gökyüzü, kuyu ağzının genişliği kadardır.` Dolayısıyla kendini Türkiye ve özelde bir holding medyasının derinliğine kaptırmış bir düşüncenin sabitlerinden yola çıkarak genelleme yapmak yanlış olabileceği gibi, zaman zaman `tam aksi` sonuçlar da verebilir.
Sayın Coşkun `Dindarlar medya yapamaz` derken cümleyi tersten okumayı belki de aklına getirmemiş . Yani, `Medya yapanlar dindar olamaz`. Dolayısıyla kendinin de içinde bulunduğu yayın grubunu farkında olmadan `inançsızlık` gibi tatsız bir cendereye soktuğunun farkında değil. Kaldı ki Türk medyası ile evrensel kriterler içindeki medya arasında çoğu zaman bir uçurum bulunur. Hani cümle şu olsa anlayacağız: `Dindarlar bizim gibi medya yapamaz!` Buna eyvallah...
Kuyudaki kurbağa örneğinden hareketle kalkıp gazeteciliğin evrensel kriterlerinden ve habercilik tanımından ve de –örneğin- `Christian Science Monitor`den bahsetmek anlamsız olacaktır. Ama tam da medya takip şirketlerinin `ülkedeki en yalancı medya` araştırmasının yayınlandığı şu günlerde tartışmasız birinciliği bir tür `başarı` olarak görenlerin bu tür yargılarda bulunması bana enteresan geldi.
İsterseniz mezkur jargon ile ilerleyelim, bakalım inanç ne söylüyor, meslek ne diyor?
Sayın Coşkun haklıdır; `din abartma` der örneğin, ama yanıldığı nokta şudur; gazetecilik mesleği de `abartmayacaksın` der. Bazıları abartıyor olabilir ama bu `mesleğin uluslararası ölçütlerine uygundur` denemez.
Din `gerçeği araştır` der, ama özel hayata asla müdahale istemez, gazetecilik mesleği de öyledir. Dünyanın hiçbir yerinde başkasının mahremini çarşaf çarşaf yayınlamak gazetecilik sayılmaz.
Din, `ufacık bir menfaat için çarpıtma` der mesela, meslek de öyle söyler, hatta bunu suç sayar, ancak bu ülkede bir kesim vardır ki; `gerekirse her türlü puştluğu yap` şeklinde seküler cevaz verir.
Din, `haksızlığa karşı susma` der örneğin, mesleğin bilinen kriteri de budur, ama bir grubun, paradigmanın, ideolojinin gereği çoğu zaman susan medya vardır bu ülkede. Aksi de mümkündür tabii, işlerine gelmeyen, kendileri gibi olmayan düşünceyi, kesimi töhmet altında bırakacak yayından zevk alırlar.
Hürriyet yazarının medyadan anladığı belki `kendi` medyası olabilir ama bunun uluslararası bağlamda zerre önemi ve kıymet-i harbiyesi yoktur.
Başka hangi ülkenin böylesi böbürlenen medyasının internet versiyonunda `Bülent Ersoy`un **** resimleri için tıklayınız` butonu vardır ki?
Coşkun haklıdır, gazetecilik buysa dindarlar medya falan yapamaz, hatta kendilerinden başka hiçbir kesim, ülke, toplum medya yapamaz.
M. NEDİM HAZAR /ZAMAN
