Kendi ahlakiyle bir millet ölür, yahut yaşar.
Çiğnenirsek biz bugün, çiğnenmek istihkâkımız
Çünkü izzet nerde, bir bak nerdedir ahlâkımız
Müslümanlık pâk siretten ibaretken, yazık!
Öyle saplandıkki levsiyyâta; hâla çıkamadık!
...M.Â.E.
levsiyyat: kirlilik, pislik
istihkâk: hakkı olma, hak kazanma
Ahlak üzerine çok naralar atılmıştır bu güne kadar. ama düzeltmek için konuşmaktan daha ileriye gidilememiştir malesef. garbın şarka özendiği bir zamanda bunu fırsat bilerek ahlakına sahip çıkması gerekirken şark, ona tepki olarak garbı sahiplenmiştir. ki sonuçlarıda ortadadır. mini etek giymeyi, boya fıçısına batıp çıkmayı, anne babasının yanında sevgilisinden bahsetmeyi, ağzını iki karış açarak sakız çiğnemeyi, bulunduğu ortamdaki zerreleri dahi rahatsız eden edepsizce konuşmalara sahip olmayı... çağdaşlık sayar haldeyiz. en büyük eksiğimiz kendimize bakmaktan çok etrafımızı eleştirir bir yapıda olmamız. (kendi nefsime) Yeterli değildir, ahlakı güzelleştirmek için; namaz kılmak, Kur'an okumak, sohbetlere icabet etmek, ya da saatlerce dini sitelerde dolaşıp okumak ve yorum yazmak(bununyerine bağ bahçeyle ilgilenilse Hakk'ı daha iyi anlayabiliriz). kişinin öncelikle varlığının bilincinde olması ve Hakk'ın ona atfettiği insan sıfatının değerini bilmesi gerek.
Hasan Hüsameddin Uşşaki Hazretlerinin dediği gibi;
"Marifetsiz cahil kişi, hayvan gelir hayvan gider"
işte marifetimiz bu noktada ortaya çıkacak, Rabbimizi ve kendimizi bilmemiz noktasında. yoksa ne farkımız kalır hayvandan. ki hayvanlar bile kendilerine öğretilen görevleri eksiksiz yerine getiriyor. bizler ise onlardan ineriz daha aşağı seviyeye yapmazsak vazifemizi. ki sonuçta bunu bir göstergesi, nice hayvanlar dolaşmakta etrafımızda. "ye, iç, yat" düz mantık. ne farkı var bu insanların taş devrindeki insanlardan. en azından onlar bilmiyordu ama zamanın insanı bakar kör. "ben bilmiyorum" diyen insanlar emin olun hayvan. çünkü buna imkan yok. hangimizin evinde TV yok. hatta Kur'an-ı Kerim'den önce TV alıyor insanlar evlerine. tanık olduğun için yazıyorum bunları. bundan bir kaç yıl önceydi; bir tanıdığın evine gittik. gayet lüks döşenmiş, TV, DVD bulunan bir ev. ve Kur'an-ı Kerim yok. ne kadar acı bir durum değil mi? Rasululah Kur'an ahlakıyla ahlaklanmış bir güzideydi. peki evimizde yokken biz nasıl onunla ahlaklanacağız. daha doğrusu olsa bile okumadan, anlamadan nasıl ahlaklıyız diyeceğiz.
"Kendi ahlakıyla bir millet ölür, yâhut yaşar"
Can çekişiyoruz, bunun farkında mıyız
