Meydanı boş bırakmayalım derken...
Evet, malesef günümüz tatlı su Müslümanları “ Kur’an ve sünnetten” yola çıkarak değil de “nefs ve abilerinin(!) verdiği fetvalardan “ yola çıkarak amel etmeyi tercih ediyorlar.
Aldıkları fetvalara ve “bizim gibiler okumazsa, sizler o yerlerde olmazsanız onlar gelip dolduracaklar” sözüne pek bir sarılmış durumdalar. Böyle diyenlere cevabım hep;”ümmette hiç mi erkek kalmadı? Ortada bir meydan kapma yarışı varsa niye hep hanımlar ön saflarda? Kadın ve kızlarını ortalığa dökerek cihad! yaptığını ve yaptırdığını sananlar,kimlerden tebrik telgrafları bekliyorlar acaba?” oluyor. Ve; “Firavun’un sarayında Hz.Musa’yı büyüten Rabbim, elbette oralardan da nice Musalar çıkaracaktır. yeter ki dilesin, yeter ki biz layık olalım” diyorum.
Şu unutuluyor ki; İslam’da, toplum için kendini feda etmek yoktur.Yalnız ALLAH için kendini feda etmek vardır.”Biz kendimizi feda edelim de bu yasaklar yavaş yavaş kalksın” diyenlere bu cümlem de… Bizler sonuçtan mesul değiliz.Sonuçta başarı ya da hüsran ALLAH’ın takdiridir. Biz, sonuca giden yolda neler yapmışız, tercihlerimizi hangi yönde kullanmışız, bunun hesabını vereceğimizin bilincinde olmalıyız.
Demişsiniz ya , “uzaktan bunları söylemek kolay.” İnanın yakından da kolay. Aciz ve zayıf insan , davasına tavizsiz sahip çıkmaya başladığı anda, nasıl korkusuz ve cesur oluyor, yaşanmadan anlatılmaz…”Rabbimin emrini çiğnemem karşılığında vereceğiniz bütün diplomalar yerin dibine batsın!”diyebilmek hiç de zor değil. Varsın bundan dolayı bana “ yazık ettin o kadar okudun, bari bitirseydin” desinler. Varsın benimle “eve mi kapanacaksın şimdi, koca eline bakacaksın ha?!” diye alay etsinler…İsterse bütün erkekler bikaç üniversite kapısından ve bilumum ikna odalarından geçmiş, çarşaf çarşaf diplomalarını en kıymetli çerçevelere kondurmuş, okumuş, modern, mücahid(!) kızlarla evlensinler.Hesapların dürüleceği gün de akla kara ayrılacak nasılsa…
Bizlerin, seküler düzenin, değerlerimizi elimizden almak adına “kariyer yapma,çağdaş olma” yemleriyle sunduğu sahte hak ve hürriyetlere ihtiyacımız yoktur. Bizler hiçbir sistemin, bizi yapamayacağı kadar hürüz. Bizim örtümüz, esaret zincirimiz değil, hürriyet belgemizdir. Evlerimizde oturup da kocamızın getirdiği parayı yemek bizim inancımıza göre ekonomik bir zillet değildir ki bundan utanç duyalım. Bizim evlerimizde oturuşumuz, miskince bir bekleyiş değil bilakis geleceğin mümin ve mücahid erlerine “ana” olma istikbaline hazırlanıştır.
Bizi yaratan elbette bizi bizden daha iyi bilir.
Hak bildiğimiz yolda ilerlemek dileğiyle…
