Anlatılır ki Züleyha, Yusuf Aleyhisselam ı yanlışa zorlayacağı zaman odasındaki putun üzerini bir bezle örtmüştü. Utanmıştı da yeltendiği hareketi bu cansız, bu hayırsız taş parçasının görmesini istememişti. Nasıl görecekse!
Yusuf Aleyhisselam, Züleyha nın, kendisine doğru gelmekte olduğunu görünce ateşten kaçar gibi koşup kurtulmaya çalıştı. Züleyha, nefsinin yalımlarıyla, Yusuf un (as) arkasından bir çığlık kopardı:
Kalbinde zerre kadar da mı insaf yok Yusuf, niçin kaçıyorsun benden?
Yusuf Aleyhisselam, bir cevap yetiştirip kurtulmak ümidiyle dönüp seslendi, böylece Züleyha nın vicdanını harekete geçirmeyi ummuştu:
Sen taştan yapılma putunun üstünü, seni görmesin diye örtüyorsun da, her zaman, her yerde, her şeyi görüp gözeten, koruyup kollayan Rabb ime karşı nasıl su-i edepte bulunayım? Beni gördüğünü bile bile nasıl yanlış yola sapayım, bir anlık heves için geleceğimi karartayım?!
Şu an, dünyanın insan soluğu değen her köşe bucağına gizli kameralar yerleştirmek suretiyle insanların her hareketini izlemek mümkün müdür? Evet.
Öyleyse bakışlarımızın nüfuz etmediği bir görüntü buuduyla bizi gözetleyen, fiillerimizi kaydeden araçlar, görevliler neden olmasın! Gökyüzünün çeşitli noktalarına kurulup insanların her hareketini kontrol edebilen uydular oluyor da bir imtihan için dünyaya gönderilen insanın yapıp ettikleri neden kayda alınmasın?! Yaratılmış konumundaki insanın akıllara durgunluk veren sayısız buluşu oluyor da Yaratan Yüce Güç neden her şeyin daha harikuladesini yaratmasın?!
Dünya sakinleri tarafından her hareketimizin izleniyor olma ihtimali davranışlarımıza dikkat etmeye bizi zorluyorsa, bambaşka bir âlemin görevlileri tarafından izlendiğimizi neden aklımızdan çıkarıyoruz? Ve neden arsız bir dünya delisi gibi yolsuz yordamsız bir hayat sürüp gidiyoruz?!
Biz mü minler için asıl şu soru önem kazanıyor: Züleyha, kendi günahını bir taş parçasından gizleme gereği duyuyor da biz neden bizi bizden daha iyi bilip gözeten Rabb imize karşı daha edepli, daha derli toplu olmayalım?
