Yar…
Sadrı vecde getiren
Aşk olmalı, hal, sabır ile durulmalı,
Azim, hevanın keyfiyetine sunulmamalı
İhlâs ruhun senası ve vakarıyla kuşanmalı,
Mizan aklın
Ve iradenin mihengi sayılmalı
Âline yabancı olan, mizacını
Değişmez sanan, kul olmanın
Acziyetini edebiyle
Yudumlamayan aşktan anlamaz
Yar, nefsin
Yelpazesi değil arıdır
Hak nazariyle cemali temaşa etmeyen,
Edebin urbasını giymeyen üryandır
Derviş hassasiyet içinde ki nefestir,
Hak için
Fedayı can olmaya
Karar kılmış gedadır
Şevki ve vecdi aşkın inşirahından
Tezahür eder, hali vicdanlaşmış
Adaktır, gama çok yabancıdır
Aklı ve vicdanı
Nefsin eline bırakmak
Bin bir bela ve musibet hak adına
Muhasebe edilmezse,
Kader suçlanırsa acınmak
Dünya insanı olmaktan öte, vakit geçirmek,
Nedensiz
Nefeslenmek,
İdeal sahibi olmadan ölmek azaptır
Cennet ve cehennem
İradenin ve aklın mizan hassasiyetinde ki
Okuludur, ihlas ve izan
Hak için bahşedilmiş noktadır
Bir yaşlı
Ve özürlü teyze gördüm
Kim bilir o zavallı
Halinden ne kadar bizardı,
Yürümek adına
Fevkalade görünen cefaydı
Dikkat kesildim,
Lütfedilen ibretle irkildim,
Kahkahası kulağı tırmalayan
Kızlar gülüşüyordu, ne acıydı
İçim parçalandı, sinem daraldı,
O zavallı ve budala kızlar
Adına hayıflandım, güya okuyorlardı
Mustafa Cilasun
