Açlığın üstün olması içinde sıkıntı olmasından değildir.Tıpkı ilacın kıymeti acılığından olmaması gibidir.Açlıkta fayda vardır:
1:Kalb,saf ve nurlu olur.Tokluk ise insanın kalbini kör eder ve düşüncesini azaltır.Ondan beyne ulaşan buhar insanı cahil edip ,düşüncelerini karıştırır.Bunun için Resulullah (sallallahu aleyhi vesellem) buyurdu ki:Az gülmekle kalblerinizi ihya ediniz ,açlıkla temizleyiniz.Saf ve hafif olsun.Yine buyurdu: Kendini aç tutanın kalbi uyanık,tefekkürü azametli olur.
Resulullah (aleyhisselatü vesselam) buyurdu:Doyuncaya kadar yemeyiniz,marifet nuru kalbinizde söner.**O halde marifet,Cennet yolu,açlık da marifetin dergahı olunca ,aç durmak,Cennet kapısını çalmak olur.Nitekim Resulullah (sallallahu aleyhi vesellem),**Cennetin kapısını açlık ile çalmaya devam ediniz.**buyuruyor.
2:Kalb,ince olur.Zikir ve münacat lezzetini duyar.Tokluktan kasvet,sert kalblilik meydana gelir.Yaptığı her zikir,dilinde kalır ve kalbin içine inmez. Cüneyd-i Bağdadi (kuddise sirruh) buyurur ki: Kendisi ile ALLAHU Teala arasında yiyecek torbasını yani midesini bulundurup ,münacattan lezzet almak isteyen,bu isteğine hiçbir zaman kavuşamaz.
3:Fazla istek,çok neş'e ve gaflet Cehennem'in kapısıdır.Kırıklık,çaresizlik ve acizlik Cennetin kapısıdır.Tokluk neş'e ve gaflet verir.Açlık ise acizlik,kırıklık getirir. Kul bir lokmayı kendinden men edince dünya gözüne karanlık ve dar göründüğünü düşünüp,kendini acz gözü ile görmeyince ,ALLAHU Tealanın kudretini göremez.
Bunun için yeryüzünün anahtarını Resulullaha arz ettiklerinde ,***İstemem,bir gün aç,bir gün tok olmayı daha çok severim.Aç olunca sabrederim,tok olunca şükrederim.** buyurdu.
4:Tok olduğu zaman açları unutur.ALLAHu Teala'nın kullarına şefkat ve merhamet eylemez.Ahiret azabını da unutur.Aç olunca ,Cehennemde olanların açlığını hatırlar.Susamış olunca,mahşer yerindekilerin susuzluğunu hatırlar.Ahiret korkusu ve insanlara şefkat Cennet'in makamlarındandır.Bunun için Yusuf aleyhisselama,^^Yeryüzünün hazinelerine sahip olduğun halde,niçin aç duruyorsun?^^ dediklerinde Yusuf aleyhisselam,***Doyarsam,aç fakirleri unutacağımdan korkarım.***buyurdu.
5:Bütün saadetlerin başı ,nefsini emri altına almaktır.Şekavetin(haydutluğun) başı da kendini,nefsine esir etmektir.
Azgın hayvan,açlıktan başka bir şeyle zapt edilmediği gibi insanda böyledir.Bu yalnız bir fayda olmayıp faydaların kimyasıdır,özüdür.Zira bütün kötülükler ve günahlar şehvetten,şehvet ise tokluktan doğar.
