İç aynamız yeterince temiz mi?
Çeşit çeşit biblolarla süslenmiş, her yanına çiçekler serpilmiş, kristal vitrinlerde benzersiz antikaların sergilendiği bir bekleme salonunda olduğumuzu farz edelim.
Elimize bir ayna alalım. Aynaya bakarak odayı seyretmeye başladığımızda, odanın aynadaki aksini istediğimiz gibi ayarlayabiliriz.
Aynanın üzerine kırmızı boya döküp her şeyi kızıl gösterebileceğimiz gibi çamur sıvayıp o muhteşem odanın pislik içinde görünmesini de sağlayabiliriz. Veya elimize bir cila alıp aynanın parlaklığını daha da arttırarak emsalsiz salonu olduğundan da güzel gösterebiliriz. Ama asıl oda nasılsa öyle kalır. Bizim aynada gösterdiğimiz suret gerçek odanın içinde bulunan hiçbir şeyi değiştirmez. Aynamızın üzerinde küçük bir hamleyle odanın görüntüsünü değiştirebiliriz ama asıl odanın tozunu bile kıpırdatamayız.
Aynı bu örnekte olduğu gibi dünyayı da kendi aynalarımızda, ruh dünyamızda istediğimiz gibi algılarız. Kocaman dünyanın içinden hepimiz kendimize ayrı ayrı dünyalar seçeriz. Dünyanın aslı hep yaratıldığı gibidir, ama bizim vehimlerimiz olanı biteni bize farklı gösterir. Güzel bir hadisenin ardındaki çirkini, şer gibi görünenin arkasındaki hayrı fark edemememiz hep bu yüzdendir.
İç aynamızı dünyaya doğru hangi açıyla tuttuğumuz, onu ne kadar parlattığımız, üzerindeki kiri pası ne kadar temizlediğimiz, hadiseleri algılamamızda bir anahtar hükmündedir. Örneğin yağmur yağınca yerlerin çamur olması görünürde çirkindir ama o çamur toprağın altındaki tohumlara süt ve türlü türlü erzaka kaynak olur. Dünyamızı, yani bu güzel bekleme salonumuzu hakiki anlamda görebilmek için içimizdeki aynayı iyice parlatıp temizleyelim ki, hem bu misafirhanenin Sahibi'ni, hem de bizi bekleyen asıl mekânı hatırlayalım. Bekleme salonu bile bu kadar harika olan bir ahiret, ne kadar muhteşemdir acaba?
