İşte yine, yeni bembeyaz bir sayfa açtık kendimize. Ne derler; ”Al eline kalemi, yaz başına geleni”. Uzun ince bir yoldayız, gidiyoruz gündüz gece, bilmiyoruz ne haldayız, yürüyoruz gündüz gece.
İnsan olmanın inceliklerini kavramaya ve yaşamaya çalışırken bazı hatalar da yapıyoruz. Bu hatalar insanın ucuba düşmesini, kendini beğenmesini engellemek açısından önem taşıyor. Hiç hata yapmayacağını zanneden insanlar, hataların en büyüklerinden biri olan kendini beğenme hastalığına yakalanabiliyorlar. Bu nedenle arada sırada hata yapmak dengeleri sağlamak, kendimize yeniden bir çeki düzen vermek açısından önem taşıyor.
İnsan olmak, insanca davranmak zor bir süreçte başarılabiliyor. İyi insan olmak, diğer insanlara güzel davranmak insanın kalbine gelen ilhamlarla ilgilidir. Eğer insanın güzel davranmak gibi bir çabası varsa, kalbine de güzel ilhamlar gelir ve ilham olunanlar bir bir gerçekleşir. Tasavvuf öğretileri bizlere her zaman insana en yaraşır şekilde davranmayı öğütler. Mutasavvıflara göre ibadetler insanı güzel davranmaya teşvik etmeli, yönlendirmelidir. Eğer bu teşvik ve yönlendirmeler gerçekleşmiyorsa ibadet etmenin bir manası kalır mı?
İnsanlara en yaraşır şekilde davranmak öncelikle onları yaratanı tanıyıp, bilmekle ilgili olsa gerek. İnsanlara sevgi, saygı ve anlayışla davranmak, onları yaratanı sevmekle ilgilidir.
Allah (c.c.) bir kudsi hadiste; ”Ben gizli bir hazine idim, bilinmeyi murad ettim ve insanı yarattım” buyuruyor. İnsan zübde-i kainat, alemin özü ve özetidir. Bu nedenle de çok kıymetlidir.
Ölüm ve hayat hangimizin daha güzel davranacağını görmek, anlamak için yaratılmış. O halde müminler birbirlerine güzel davranmaya gayret etmeli. Bu gayreti gösterirken Allah’tan korkmalı, kuldan utanmalı. Allah’tan en çok korkanlar insanlara da en güzel davranır tespiti doğru bir tespit olsa gerek.
selametle..............
