....Düşünme erdemi olan kimse; bununla yalnız ahlaki erdemlerin düşünme erdemlerinden müstakil olarak bulunduğunu keşfeder; fakat eğer düşünme erdemi ahlaki erdemden müstakil ise iyilikler olan erdemleri keşfetme kabiliyeti olan kimse kendi kendine tek bir erdemle iyi olamaz. Eğer kendisi iyi değilse kendisi veya başkaları için iyiyi veya gerçek iyiyi nasıl isteyebilir. Eğer kendisi iyi değilse onu bir gaye olarak gözünün önüne koymadan nasıl onu keşfetmeye kabileyeti olur?
Böyle düşünce erdemi ahlaki erdemden müstakil olunca onunla ahlaki erdemi keşfetmek imkansızdır. Fakat eğer ahlaki erdem düşünme erdeminden ayrı olmadan beraber varsalar düşünce erdemi ahlakiyi nasıl keşfeder ve sonra kendine bağlar?
Çünkü ayrı değil iseler; düşünce erdeminin ahlaki erdemi keşfedemeyeceği gerekir; oysa düşünce erdemi ahlaki erdemi keşfederse bu düşünce erdeminin ahlaki erdemden müstakil olmasını gerektirir. Bundan dolayı düşünce erdemi kendisi ya iyilik erdemidir yada düşünce gücü tarafından keşfedilen ahlaki erdemden farklı olan düşünme erdemi ile beraber başka bir erdemin olduğu sanılmalıdır!
