KÜLTÜR VE SANAT > Şiir Bahçesi
İhsan Kurt Şiirleri
gözyaşı:
ÇAĞ SÜRGÜNÜ
Çağ sürgünü düşüncelerdeyim
Bir taraftan terhisi olmayan sevdalar peşinde
Renkli selülozlar ve camlar kesiyor beyin zarımı
Peşinde hayâllerimin tabut taşıyıcılar
Tabut taşıyıcılar ki kendilerini taşıyorlar
Emperyalist güçlerin omuzlarında
Aşağılardan da bakmaya alışıyorlar
Beyinlerinde güçlerin omuzlarını unutup
Unutup çağdan düşüncelerini sürgün ettiklerini Aldanmanın kaçıncı karesi yine aldanıyorlar
Çağ sürgünü düşüncelerim karşıt topluyorlar
Karşıtlar çağdaş isimler almışlar;
Almışlar ve Lût kavminden çalmışlar
Aids, satanist ve bilmem ne birlikte bekliyorlar
Çağ sürgünü gözlerim
Bilinmez renklerin adasında tek başına
Gözlerime yasakların perdesi sıra sıra
Hepsi de seyip bırakılmış medya veya ekrandan Buralardan düğmelere basılır aklısıra
Pay çıkarılır her yeni durumdan
Her yeni durumda tutsak edilmemişse gözler
Bilsinler ki sürgünü hak etmişler!
Çağ sürgünü duygularım
Sevgiler “birlikteliğe” peşkeş çekilmekte
Peşkeş çekilmekte değerler talanlarında
Avlanmakta en olmaz yerinde ceylan yürekler
Neon ışıklı tuzaklarla şehrin ortalarında
Hayâllere takılan umutlar yıkılır
Şehir ki yıkılan değer oltalarında
Duyguların en bakire intizarına takılır
Çağ sürgünü davranışlarım
Secdem onlarda anlamsız hareketler yumağı Davranışlarım rahatsız eder tilki tuzaklarını
Çağ ki durmadan üretir günahlar ağı
Günahkârlar üretilir sıralanmış rakamlardan
Rakamlar koruyucu oldu gadadan beladan
Çağ sürgünü bir hayattayım
Ne bit pazarında ne de mezattayım
Satılık değil bu düşünceler bu duygular
Satılık değil gözlerim davranışlarım
Duygularımın dayanakları
Fikirlerimin kaynakları
Bir gün gelecek çağı da kurtaracaklar
Çağa sürgün düşüncelerim oturacaklar
İHSAN KURT
(Şubat, 2002)
gözyaşı:
İşbirlikçimdir Sevdalarım...
İtiraf ediyorum!
Dağlardaydım,
Terhisi olmayan sevdalardaydım.
Çok uğraştım,
Aşk sınırına varmak için,
Her atışta on ikiden vurmak için.
Lâkin bu yola,
Mayınlar döşenmişti,
Sevdaları unutturan,
Yarınlar döşenmişti.
İtiraf ediyorum!
Tanıştıktan sonra kendimle,
Bir Deli Dumrul’da ben oldum.
Adı sevda olan köprüler kurdum;
Geçmeyene acıdım,
Geçene selam durdum.
Üyeleri duygularım, aklım,
Ve ben olan büyük bir örgüttüm.
İşkenceler çektim,
Sonu egoya varan yolları katlettim.
İşkence eden bendim kendime,
Sıkıntılarım bile isyan etti,
Çok çektirdim derdime.
İtiraf ediyorum!
Dağlardaydım,
Çağın dışladığı sevdalardaydım.
Ben beni yaktım ateşsiz korlarda,
Niçin sorgulayıp durursunuz,
Bu loş, bu izbe koridorlarda?
Anlar gibi olmak yok,
Söylesem anlamazsınız.
Sussam dilsiz şeytan,
Seken kurşunların gözleri açık gayrı,
Evet, bendim, bendim,
Haksızlığa karşı hakkı tutup kaldıran.
Görecek gözünüz varsa,
Varsa duyacak kulağınız,
Kayıt düşün tutanaklara,
Deliliniz sağlam olsun,
Sizler yargılayamıyorsanız beni,
Bırakın ben yargılayayım kendimi.
İtiraf ediyorum!
Yine bir bayrak açacağım,
Adını siz koyun;
İsyan deyin, ayaklanma deyin.
Yine sevdalara kaçacağım,
Ezeli ve ebedi sevdalardır dağlarım.
İtiraf ediyorum,
İşbirlikçimdir sevdalarım
İHSAN KURT
gözyaşı:
ŞAŞIYORUM
Dalgaların ortasında med-ceziri yaşıyorum
Secdeye yükselmeyen akıl nasıl yükselir şaşıyorum
Bir yılan ezilse bir tankın paletlerinde
Ayaklarım bağlansa da ızdırapla koşuyorum
İHSAN KURT
(Mayıs 1989)
gözyaşı:
Aldatılmışlığı Yendik
Buz dağlarında damlalar çile oldu,
Issızlık kervanı uzaktı kalabalıktan
Yürü yürü...Ne bitmeyen yoldu,
Kılavuzluk istedik çöldeki balıktan.
Bilinmez bir iklimin kucağına atıldık,
Buz dağlarında sevdalarla ısındık,
Çilelere bir isim için katlandık
Ateş bizde kaldı, biz ateşle ıslandık.
Gönlümüze dizildiler mayın tarlaları,
Onları gönül gözleri ile patlattık
Nefisle genişleyen perişan yaylaları,
Aranan mürşidin yolu ile atlattık.
İhsanKurt
(1988)
gözyaşı:
YALNIZ ÇAĞ
Küfür yumakları yüklü iken ensesinde
Bir neşeli kahkaha insanlığın sesinde
Gülleri unutmuş, çarklar kokar nefesinde
Caz mı çalınır tam ortasında yasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın ?
Susanlar hatada, konuşanın dili uzun
Süflilikler dolaşır içinde çağdaş tozun
Sunulan tezler çürük, beyni yok antitezin
Üste çıkılsa da üstün altındasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın ?
Dönen dolaplar eksi beyinlerin eseri
Kafalardaki maytap beyinlerden serseri
Şimdi sürünmenin mantığıdır alınteri
Haksızlıkta da tarafsız kalmaktasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın ?
Parya düşüncelerden fikirler beklenmekte
Kul hakkı aşırandan zikirler beklenmekte
Kanını emmek için fakirler beklenmekte
Makamlar esiri olmuş, o şûh sesin
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?
Görki riyâ ilim olmuş "arriyzim" adıyla
Yaşamak kolaylaştı "çifte standart" tadıyla
Mazlumlar suçlandı çıkardığı feryadıyla
"Bananecilik"le vebal almaktasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?
En lüks sofralarda insan etleri yenmekte
Yine de yamyamlıklara çağ dışı denmekte
Mideler iştahla açık, dişler bilenmekte
Bırak iltifatlar salonlarda kalsın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?
Mutluluklar parklarda hazânı yaşamakta
Ay bulutta, güneş doğduğuna şaşırmakta
Nefsler tetiklerde değil, tetikler parmakta
Artık çiçekler asitle sulanmasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?
Çirkinlikler önde güzellikle yarışmakta
Bu çağda kavramlar birbirine karışmakta
Suçlu iğne deliğinden bile sıvışmakta
Zihniyet "bana yok" onda da olmasın
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın?
Nasıl bir gariplik köşe başlarında ağlar
Balıkçılar oturmuş karada balık avlar
Burada tümsekler çukur, çukur olmuş dağlar
Çoğunluk hayranı bu çağdaş kafesin
Çağ nasıl yalnızlığını yaşamasın ?
İHSAN KURT
(1991)
Navigasyon
[0] Mesajlar
[#] Sonraki Sayfa
Tam sürüme git