Kalu-Bela'dan beri sevilen sen...
Sevenlerini uzak menzillere eriştiren sevgili
Ne övülesi bir sevgilisin sen..
Çiğ arzulardan arınmış bir aşka çağrışınla
Edebi ebedileştiren övülmezmisin sen...
Ben neyim, kimim, neden sevdim derken
Gönül senin peşinde buluvermiş kendini
Mavi sularda süzülen bir kuğu gibi
Mest olmuşken gönül
Sen sevgiliyi nasıl özlemez?
Güzellikler sofrasında sevgi içen aşık
Sen sevgilinin peşine düşmesinde ne yapsın?
Sıladaki yari özleyen,gözyaşlarından medet umar
Kavuşmak düşleri kurar
Hasretlikteki vuslat dualarına sen sevgilinin övgüsüyle
Sevdandan daha iyi kanat nerede bulunur
Canlar canı sevgililer sevgilisi
Kimim , neyim , neden sevdim bilmem
Sen sevmeseydin belki bende sevemem
Bildiğim tek şey seni sevdiğim
Hesapsız cennetten umursuz cehennemden korkusuz
Sana övgüler düzmeye çalışmışsa bu yoksul
Övgüleride yoksulcadır sevgiside
Sen ki sultansın,sana layık armağanı bu yoksul nerede bulsun?
Yüzüm kirli,gözlerimden süzülen gözyaşlarımda bulanıktır
Sana sunabildiğim ise ey yar ancak bu gözyaşlarıdır
Sen kabul edersen yoksul senindir
Sen kabul etmezsen senin yoksulundur
Yoksul kabul edilmeye yakışmaz ama..
Sana da kabul etmek yakışır
Ey sultanlar sultanı
Cefadan yılmayan vefadan usanmayan bir çağrı
Sevgi yüklü çağrınla taş yürekleri bile sızlatan
Gözyaşlarını yeniden çoşturup aleme yadigar bırakan sen...
ışık deyince, gül deyince, dua deyince hatırlanan sen...
Yeryüzünde gönüle hoş gelen ne varsa Yaradan'ı hatırlatan sen...
Göğü süsleyen yıldızlar sayısınca şükürler ve hamd
Yoksulcada olsa seni sevmek..
Hani derler ya her gönüle bir yara
Sen sırlar sırrı ay günde, güneş gecede ,
aşk da sende gizlenmiş
