Allaha karşı olan aşkının kudreti, ruhunun en derin noktalarında dahi olanca tazeliği ile hissedilen Mevlâna hazretleri bir akşam üzeri evine gelmişti.
Sabahtan beri biraz yemiş olduğu kahvaltı ile duruyordu, karnı çok açtı, biraz yemek getirmelerini istedi. Kendisine evde hiç yemek olmadığını söylediler, bu söz üzerine Hazret-i Mevlâna:
- Mademki evde yemek yok, öyleyse biraz peynir ekmek veyahutta zeytin ekmek getiriniz.
Dedi. Kendisine şöyle cevap verdiler:
- Ya Hazret, evde peynir, zeytin olmadığı gibi bir dilim kuru ekmek dahi yok.
Bu sözler meşrebi hak ve hakikat olan Mevlâna hazretlerinin kalbi hislerini ziyadesi ile heyecana getirdi. Çünkü hatırına o anda Peygamber efendimiz (S.A.V.) geldi. Çok defalar olmuştu, Resûlullah akşamleyin evine gelip yiyecek hiç bir şey bulamayınca hemen ağzını çalkalayıp ertesi gün için oruca niyet ederdi. Mevlâna hazretlerinin nurânî simasından hakikat ışıkları fışkırırken mübarek dudaklarından şu kelimeler döküldü :
- Ey her şeye kadir olan yüce Rabbim, bir gün için dahi olsa ben fakirin evini Resûlullahın evine, haneyi saadete benzettin, sana binlerce defa şükürler olsun.
Şevke gelip açlığını ve yorgunluğunu tamamen unutan Mevlâna hazretleri hemen ayağa kalkıp ilâhî vecd içinde hazan yaprağı gibi titreyip dönerek semaya başladı. Cenab-ı Hakka şükretmenin şaşaası, âşık gönüllerde taht kurmuş olan büyük veli Mevlânanın bu hareketinde gizliydi.
Allaha tam mânâsı ile gönül verip âşık olan kişinin saza ihtiyacı yoktu. O bazan bir kuşun ötmesiyle inler, bazan da bir dolap sesiyle aşka gelip dolap gibi ağlar, dolap gibi döner. Bazan da aç dahi kalsa, Hazreti Mevlâna gibi aç kalışından ilâhî hikmetler çıkartıp aşka gelerek, semaya başlar.
Yunus Emre ne güzel söylemiş :
Hakka âşık olan kişi
Akar gözünün yaşı
Pür nur olur içi dışı
Söyler Allah deyu deyu.
