Aşk Olur Adı
Sen!
Ey yalnızlıgımın adı, sevdanın adresi, sonsuz ahı hasretimin. Tükenmeyen hülyalarımın sahibi dil-i suzan.
Benim bitmeyen yanlızlıgım, yanlızlıgımın bitmeyen umutışıgı. Ruhumun sahibi, yüregimin canyoldası dilruba.
Beni diyar diyar süren gurbet ellere, seyyah edip gezdiren, hasretini çektiren ölümüne... Sonsuz acılara gark edip kanlı yaşlar döktüren gözlerimden... Gözlerindeki aska mahkum kılan ve azat etmeyen bir ömür...
Çıkıp gitme zamanı simdi yine ey yar, uzaklar düşünce bir kez yürege, sen düşünce hayale, ruhumu zaptetmek mümkün müdür?... Ki, gittiğim her yerde senden izler ararım, hiç bir yerde olmadıgını bile bile. Olmadık zamanlarda aklıma düsersin, yaralanırım...
Dilimin ucuna her geldiğinde dilimi ısırırım, seni sevdigimi haykırmamak için. Seni sevdiğimi yalnız sana söylemek için bir gün kavuştugumda. Ne varki her yaklastıkça uzaklasıyorsun…
Ama artık anlıyorumki sana kavusmak sonsuz bir hayal, yine de sevdamı yükleyip yüreğime, seni bulmak, sana söylemek için sevdiğimi. her sabah düşerim yollara yeniden...
Simdi her seher çıkıp daglara ismini haykırırım yankılı kayalara...
İlan-ı ask ederim, dinlemeselerde beni! Duymasalarda!
“Ey daglar, ey nehirler, ey rüzgar, ey bulutlar, ey insanlar duyduk- duymadık demeyin, ben onu seviyorum,” derim...
Sensiz hayat yok benim için, yasam yok. Söz vermistim sevdama, yasrsam ask için yasarım yalnız, askım için... Ölürsem ask için...
“Gönül her zaman gelmeyeni beklermis” derler, sevdası saklı duran sevgiliyi. Gelmese de bir ömür yine beklenirmis o sevgili…
Sen benim bir ömür hasretini çektigmsin, beklediğimsin ey yar. Bütün boşluklarını seninle doldurdum ömrümün… Yazdıgım bütün siirlerde, söyledigim bütün sarkılarda sen vardın yüregimde. Aska dair ettigim bütün yeminlerde sen vardın yanımda. Gelmesende bekleyecegim...
…../Düslerim dagınık simdi, kara bulutlar kümelenip dururusuma, acılar çöreklenip yüregme, yerden yere vurur beni olmadık zamanlarda. Ben seni sevdigimden beri, ilmek ilmek hasret dokur ömrümün gergefine zaman... Seni ne zaman özleyip aglasam güzellesr yeryüzü, güzelleşir gökyüzü, ısık dolar gözlerime... Sevgiyi damıtır en derin yerinden gözlerim... Aşk olur adı...
Ey yar yıldızım yitikse şimdi, doğmuyorsa ve ışımıyorsa gecelerime ay. Beni terkedip başka ufuklarda parlıyorsa, almıyorsa beni kucağına bir vefalı dost gibi ve gelmiyorsa beklediğim sabah. Özlediğimde yanımda yoksan eğer, uzaklar acımasızca vuruyorsa.
Ben yine de hep seni düşlerim ışıl ışıl, seni özlerim zifiri gecelerde de olsa...
Şimdi her gece bir tren kalkıyorsa gönlümün istasyonundan sana doğru, elim kalkmıyorsa ve sallayamıyorsam verdiğin mendili ardından. Gözyaşlarım ateş olup düşüyorsa ve hüzün olup yakıyorsa düştüğü yeri sebep sensin.
Meğer ki aşk imiş beni bağlayan hayata bu güne kadar. Her soluk aldığımda sevdayı hissettiğim içinmiş, sevdayı yüreğimde ölümüne taşıdığım içinmiş ki yaşamışım... Ve savunmşum yaralı kalbimi, hicranlar içinde de olsa, savunmuşum gözyaşımı kimseye aldırmadan.
Bilki, tomurcuklar açmadan kuruyorsa dalımda, her bahar bir tek kan gülleri açıyorsa gülşende, ey aşk, ey sevdiğim sensin sebep...
Şimdi ölüme hüküm giyiyorsam her yargılandığım yerde, hüznün acılı ırmaklarında kalıyorsa hayallerim ve sonunda kırılıyorsa kalem. Bil ki sebep sensin ey aşk, ey sevgili.
Ben sefilliği, garipliği, çölü, kimsesizliği, sahrayı, sahrada derviş olmayı, aşka mahkum olmayı senin için seçmişim ey yar...
İstersen sev beni! istersen kır! Acıt, ez, öğüt, paramparça et.
Gücüm yok... Ey sevgili tükendim artık! Çek ipimi öleyim...
Gücüm yok tükendim ey yar! Çek ipimi...
Söyle, ne desem son sözüm sorulup, zülfün boynuma dolandığında, Söyle ne etsem, nereye gitsem...
Ah! etsem, delinir mi kara bağrım? Yaralı geyikleri kurtulur mu canevimin?
Söyle, son sözüm sorulduğunda, tutar mı elimi aşk? Toplar mı yerlere savrulan hayallerimi? yaşatır mı anılarda?
Gücüm yok... Ey sevgili tükendim artık! Çek ipimi öleyim...
Nuri Can
