Ben,
Seni sevdim...
Öylesi bir bahar akşamında
Soğumuş çay tadında
Dudaklarımda seni özlemenin
Tarifini sevdim...
Günahı boynuna suçların
Diz çökmeyen kavgasında
Yine de SEN demenin
Bir tek sana yenilmenin
Sancısını sevdim...
Ben,
Seni sevdim...
Hani bir otobüs garında
O son bakışı hafızama çizerken
İçin ağlamak dolu
Yüzüme gülümserken
Sana veda etmenin
Hüznünü sevdim...
Aklımı çelerdi yokluğun
Hani en sensiz kaldırımlarda
Genzimi yakarcasına
Gözlerime dolan o sarhoşluğun
Sebebini sevdim...
Ben,
Seni sevdim...
Uskumru bir akşamda
Bir deniz kıyısında
Avcundan öptüğüm zaman
Kirpiklerinden damlayan
Tek bir gözyaşıyla
Bana bakışına...
Bende kalışına...
Benim oluşuna şükrettiğim
O duayı sevdim...
Ben
Yarım kalmış bir şiirin son cümlesi
Boğazımda düğümlenen o Selanik türküsü
Yaşanmamış bir sevda öyküsü dediğim
Ama istediğim...
Şimdi her akşam düşlerime doğan
O Dolunayı sevdim...
Ben...
Seni...
Çok sevdim...
Bilinmeyen bir şehirden, bilinmeyen bir şehire:
"Kavgasını verdiğim, yüreğim kan revan olup vazgeçmediğimsin...
TEK'sin...Sonsuza dek'sin..Soluk almak, yorulmak, gülümsemeksin...
Seni de...Kavganı da severim...Sevmeksin... "
alıntı
