Bir Peygamber olarak insanı ilgilendiren her konuya temas eden Peygamber
Efendimiz'in tabii olarak çocuk terbiyesiyle alâkalı hadisleri mevcuttur.
Bu konuyu Prof. Dr. Abdullah Aydınlı'nın "Hz. Peygamber'in (s.a.v.) Terbiyesinde Yetişen
Çocuklar" adlı tebliğinden özetleyerek anlatmaya çalışalım. (Bu tebliğ İslâm'da Aile ve
Çocuk Terbiyesi Sempozyumu adlı kitapta yer almaktadır.)
"Hz. Peygamber'in üstün nitelikleri merhameti sevgi ve şefkati gayri müslimlerin de
çocukları dâhil olmak üzere bütün çocukları kucaklamıştır. O engin tevazusuyla çocuklarla
her fırsatta ilgilenmiş şakalaşmış gördüğünde onlara selam vermiş hal hatırlarını sormuş
bu arada kusurlarını hoş karşılamış hasta olduklarında ziyaretlerine gitmişti. Aynı şekilde
gayrı müslimlerin çocukları da Hz. Peygamber'in şefkat deryasında nasiplerini almışlardır.
Hz. Peygamber savaşlarda çocukların öldürülmesini esirler içinde bulunan anne ile
çocuklar birbirlerinden ayrılmalarını yasaklamış gayri müslimierin de çocukların
hastalandıklarında onları ziyaret etmişti.
Hz. Peygamber'in ailesindeki çocuklarla ilgilendiği konuları ihtiva eden hadislerden de
bir müslüman ailenin çocukları olduğunda neler yapması gerektiğini öğrenebiliriz. "Hz.
Peygamber'in yakın çevresindeki çocuklara alâkası doğumdan itibaren başlar. O doğan
çocukların kulaklarına ezan okur olara isim takar önceden kötü isim takılmışsa onları
değiştirir onlar için akika kurbanı keserdi. Meselâ torunu Hz. Hasan doğduğunda iki
kulağına ezan okumuştu. Oğlu İbrahim'in doğduğu gecenin ertesi günü ona isim takışını ise
sahâbesine şöyle açıklamıştı: "Bu gece bir oğlum oldu. Ona atam ibrahim'in ismini koydum.
(Bilindiği gibi Hz. Muhammed Hz. İbrahim'in soyundandır.)"
"Hz. Peygamber torunlarını evde bazen sırtına bazen kucağına alıp eğlendirirdi. Hatta
bazen Hz. Peygamber câmide namaz kıldırıyorken bile çocuklar omuzunda veya sırtındadır.
Bir gün Hz. Peygamber zekât dağıtırken torunu Hz. Hasan kucağında bulunuyordu.
Dağıtma işi bitince onu omuzuna almıştı."
"Hz. Peygamber (s.a.v.) çocuk ve torunlarının maddî ve mânevi eğitimiyle de ilgilenir
onlara dünya ve ahîret mutluluklarını sağlamaya yönelik irşadlarda bulundu. Hz.
Peygamber'in çocuklarını irşadlarında namaz ve zühd üzerinde çok durduğu görülmektedir.
O (s.a.v.) sabah namazına çıkarken Hz. Fâtıma'nın kapısına uğrayıp namaza kaldırırdı."
Şüphesiz Hz. Peygamber'den terbiye ile ilgili birçok hadis rivâyet edilmiştir. Burada kısa
bir özetle yetindik.
CAHİLİYE DÖNEMİ
İslâmiyet'ten önceki dönemin adına câhiliye dönemi denir. Bu dönem İslâm dininin
getirdiği bilgi medeniyet insancıllık... gibi faziletlerden yoksun olan bir dönemdi. İslâm
Dininden uzaklaşıldığı İslâmiyet'e aykırı olan dönemler bugün de olsa bu döneme câhiliye
dönemi diyebiliriz.
Aşağıda vereceğimiz örnekler İslâmiyet'in olmadığı cahiliye dönemi olaylarını
anlatmaktadır.
*Cahiliye döneminde bir kimseyi âilesi içinde kaymak ve süt bulunan bir tabakla
tanrılarına (putlarına) gönderdiler ve kapta bulunan yiyeceği de yememesini tenbih ettiler.
Çünkü tanrılarından korkuyorlardı. Gönderilen kişi tabağı putların önüne koydu. Bir süre
sonra bir köpek geldi tabakta bulunanları yedi ardından da putların üzerine işedi. Cahiliye
insanı köpeğini beslerdi ama çocuğunu öldürürdü.
*Cahiliye döneminde bulunan bir başka kimse anlatıyor. "Cahiliye döneminde biz güzel
bir taş ele geçirdiğimizde ona tapardık. Bir taş bulamadığımızda biraz kum toplar sonra bol
sütlü bir deveyi getirir bu kum yığının deveden sağdığımız sütle ıslatır sonra bu kum
yığınına tapardık.
