Ramazan geceleri bir başkadır. Evet, illa ki Ramazan geceleri diyorum. Günün susuzluğuna gecenin neşesi bir bardak su gibi gelir. Uhrevilik içinde her şey uhrevileşir. Yıldızlar bile Ramazanın huşu ve lezzetiyle yeryüzüne eğilmiş dervişleri hatırlatır bu gecelerde. Nur söyler dilleri. Zikirleri ışıktır.
Ramazan geceleri sevinç bir başkadır. Hepsi yürek odaklı, gül budaklı, filiz dudaklı…
Evet, Ramazan geceleri, iftardan sahura kadar bir ayrı renk düşer yeryüzüne. Buna mavi mi desem, eflatun mu desem. Ama bir isim vermek şart mı? Sekizinci renk deyiverelim biz de. Zaten tarifi imkansız bir renktir bu. İlla ki renk kataloğundan biri olması gerekmez ki!
Bir de farklı bir koku yayılır çevreye bu gecelerde. Bu koku nereden gelir, bilinmez. Kalplerden mi, Kâbeden mi, Sidreü’l müntehâ’dan mı, Kab-ı kavseynden mi bilinmez inanın. Nasıl bir kokudur bu. Durun tarif edeyim. Sanki bir günlük yanmış da şehrin bütün dokusuna sinmiş kokusu. Bahçelere, bağlara, dağlara, bayırlara, yollara, evlere, evlerin duvarlarına, kırmızı kiremitli çatılarına kadar her şeyden o koku yayılır geceler boyu.
Misk gibi bir koku, amber gibi bir koku. Bakın buna da bir isim bulamıyorum. Attar dükkanlarında var mıdır bu koku, bilemiyorum. Belki de yeryüzüne Cennet’ten inmiş bir damla ıtırdır bu koku, kim bilir.
Evet, Ramazan geceleri, yemekleri ayrı bereketli, sular ayrı lezzetli, konuşmalar ayrı sıcak ve ruha tesir edicidir.
Bu belki de içimizdeki çoşkudan, ruhumuzdaki sevinçten ileri gelir. Bilemem ama bir bildiğim varsa, o da Ramazan gecelerinin benzersiz oluşudur.
Siz çocuklar, siz ey gençler, bakın dedelerinizin nurlu yüzlerine.. Anne ve babalarınızın güleç çehrelerine.. Onlar bu nuru ve neşeyi nerden aldılar dersiniz…
Ramazan gecelerinden. Bunu bir sır olarak saklayın içinizde. Kimseye demeyin.
Ama Ramazan gecelerini dinlemeyi, seyretmeyi, o geceyle bütünleşmeyi ve sizler de ondan ışık almayı, nur devşirmeyi, kokusunu sürünmeyi, rengini bürünmeyi ihmal etmeyin, asla unutmayın.
alıntıdır
