BU SORUYA NE CEVAP VERİLEBİLİR Kİ DİYE DÜŞÜNÜRKEN...sevgi dedi , evet sevgi.insan sevgi ileyaşar diye düşündü.böyle olmalıydı.en büyük ihtiyaç sevgiydi.sevgi olmadan nasıl yaşalınabilirdi ki...ama sonra daha ötesi olmalı diye düşündü...
inanç diye haykırdı içindeki ses.insan inancıyla yaşar, inanmak var olmaktır .iman etmek tasdik etmek .bu değerler yaşam amacımızı oluşturmuyor muydu?ama sonra daha ötesi olamaz mıydı?daha ötesi.....
Umut dedi daha sonra .umudumuz olmasa yaşıyabilirmiydik?düşdüğümüz zaman ellerimizden tutan ve tekrar dimdik ayağa kalkmamızı sağlayan umutlarımız...eğer o umutlarımız olmasa yaşayabilirmiydik?ama bundan da ötesi yok mu?bundan da ötesi.....
bu süratle akan yaşam içinde acaba kendimizle baş başa kalıp yeterince düşüne biliyormuyduk.tefekküre vakit ayıra biliyormuyduk.insan bu eylemi bi kere gerçekleştirdiği zaman daha evvel yapmamış olmanın nedametini hissediyordu....
AKLI İLE KALBİ ARASINDA KURDUĞU KÖPRÜ GEREKLİ OLAN İLETİŞİMİ SAĞLAMIŞTI....aşk dedi....aşk ile yaşıyoruz.insan aşk ile yaşar.sevgi dedim daha ötesi aşk....inanç dedim onun da ötesi aşk...inandığımıza aşık olmazmıyız zira.umut dedim onun da ötesi aşk.hiç umutsuz aşk olabilir mi?biz umutlarımızla aşkı yaşatır inancımızla var ederiz.bu değerler bir zincirirn halkaları gibiydi ama farklı şeylerdi sevgi, inanç, umut ve aşk.
aşk .....daha ötesi var mıı??
sizce hangisi???
