Bir baba’nın feryadı!
İnsanın yardımı yakınında bulunanadır. Yanınızda birisi yere düşse, en yakınındaki tutar kaldırır.. Aile içi dayanışmalar, akrabalar, komşular arasında ki yardımlaşmalar da böyledir. Duruma göre yardımlaşmanın çapı genişleyebilir. İnsanların yaratılışında yardımlaşma vardır. Hayvanlar âleminde, bitkiler âleminde de yardımlaşma esastır. Tarladaki ekin, ormandaki ağaç, fırtınada, rüzgârda, yelde, selde birbirine omuz verir, yaslanır, kökleriyle birbirine destek olur. Yıkılmadan, ayakta kalabilir. Afrika sahralarında hayvanlar kendi kategorilerinde dayanışma halinde yaşarlar. Bufolalar aslanlara karşı güçlü bir dayanışma içinde mücadele verirler.
Bazı aile bireyleri aileden kopuk yaşar, aile büyüklerinden de yardım bekler. Ailenin sıcak ortamından uzak kalan doğal olarak üşür. Kim bu sıcak ortamda ise sıcaktan o faydalanır. Yani daha değişik bir ifade ile söylersek; sobaya kim yakınsa o ısınır! Sürüden ayrılmış bir bufola aslanın saldırısına uğramışsa diğer bufolaların yardımından mahrum kalır.
Bir babanın oğlu evlendikten sonra anne ve babasından uzak yaşamış. Zaman, zaman yaklaşsa da yakınlaşma düzen tutmamış. Ailesini hep horlamış, dışlamış ve uzakta bulunmuş. Zamanla annesi vefat etmiş. Babası evlenmemiş, yalnız yaşamaya devam etmiş. Babaya yakın olan kız evlatları, babalarıyla ilgilenmişler. Oğul bekliyormuş ki, baba yaptığı bütün işlerde kendisine haber versin, fikir danışsın. Baba diyor ki; (ben, oğlumu nerede bulup da onunla istişare edeyim. Oğluma göre kızlarım beni tesir altına almış, faydalanmışlar.) Yukarıda söyledim; sobaya kim yakınsa o daha fazla ısınır. Babasına küsen, darılan bayram seyran bilmeyen oğul kendi seçimini kendi yapmış. Şikâyet etmeye hakkı yok.
Güneşe bakmayanın gölgesi olmaz. İyiye döndüğünüzde kötüler geride kalır. Sürekli iyiye dönmeli ve iyinin ardından gitmeliyiz. İyilik dairesine girmek isteyen kötülük dairesinden çıkmalıdır. Gölgeden çıkmadıkça güneşin sıcaklığına ulaşılmaz. Dünyada yaşamasını öğrenmeyen cennette yaşayamaz! Dünyanın ahrete hazırlanma yeri olduğu unutulmamalıdır. Sevginin, bilginin, çalışmanın vatanı ve sınırları, gümrük duvarları ve üniforması yoktur. Düşeni yerden kaldırmak insanın kalbine huzur verir. İnsan tek kanatlı bir kuştur. Birbirine sarılırsa uçabilir. İnsanlara bilmeyecekleri bir zamanda iyilik etmek güzeldir. Yaptığınız iyilikler nispetinde zenginsinizdir. Yaşatmak için yaşanmalıdır!
Bir insanın hafızasından annesi, babası ve kardeşleri nasıl silinir. Kim babasız annesiz dünyaya gelmiş? İnsan görünümlü taş yürekli adam mı olur? Gelişi olanın gidişi olmaz mı hiç? Ey insan verdiğin kararlarla nefsine kandın! Farkında mısın? Yandın ha yandın! Ömür çok kısa! Gözünü açıp-kapayıncaya kadar gelip geçiyor. Bak işte uykusuz gecelerini seni uyutmakla, büyütmekle geçiren annen uçup gitmiş!. Hani yaşadı mı, yaşamadı mı belli değil. Şimdi bulabilirsen huzurunda eğil. Gözlerini kapatıp, bir daha açamadığın zamanda, kâbuslar içinde kalmayacağını mı sandın? Biliyorum, bugün sen içten içe yandın! Annene sevgiyi haram eden bir insan olman neyle telif edilir. Bilmiyorum amma, bu acıyla nasıl gidilir.
Birbirine yakın olan herkesin hakkı vardır üzerinde, biline! Doğru olmalı hem sözüne diline. Ne söylersen söyle, hayatın anlattı her şeyi bana, uzattım ellerimi, uzattım yüreğimi fakat ulaşamadım sana. Uzakta bir oğul var, gitmesek de görmesek de, o oğul bizim oğlumuz! O bizi istese de istemese de, o bizim oğlumuzdur elbette. Sen gam çekme ey baba, kendi kendine yette! Adalet yerini bulur elbette. Muteriz (itiraz)etme hakka! Yeter ki düşün bir dakka
01. 04. 2016
Durmuş Göktekin
