kuşlar konmuş yanağına, duyuyor musun
saçlarının harmanında savrulurum kime ne
düşerim aynasına gözlerinin
tararım saçlarımı, hercai dikenlere inat
ütopyalarını çürütmüş çağlardan geçiyoruz,sevdiceğim
hayalleri yamalı adamlar çıkıyor yolumuza
ışığı azalmış yüzler,her tarafta sevdiceğim
karanlıklarını döküyorlar kaldırımlara
ben modernizme inat,bu asra rağmen
yanaklarından buselik dökülüyorum sevdiceğim
bana gerici ,demode diyorlar sevdiceğim
ışıltılı avizleri söndürüp,mumu yakıyorum
seninle ne kadar güzelim ben
bir ateşe düşüyorum ki,alnımda şavkıyor gece
depremler yokluyor şehirleri sevdiceğim
uğulduyor korkulu sokaklar
penceremde ben, menekşeleri seviyorum
gamsız diyorlar bana sevdiceğim
oysa kalbimde kıyamet gibi bir aşk
söz kolay feryat kolay;sükutu biliyorum sevdiceğim
ölüm bile diyorum aşkla güzel ,kafur kokulu kefende
modern zamanlar peltek ağızlarıyla,bana gülüyor sevdiceğim
düğünlerde ağlıyor,cenaze merasimlerinde gülüyorum
olamayacak duaya amin diyorlar sevdiceğim
gezmeyi de sevmiyorum, öyle açıla saçıla bulvarlarda
yüreğinde dört mevsim yedi kıta dolaşıyorum sevdiceğim
tanrı var mı şeytan kim, onu tartışıyorlar meydanlarda
tarifeler arıyorlar,ucuz rezervasyonlar,kolay aşklar...
kâr sayıyorlar bedelsiz olan ne varsa
aşkları da atları da vuruyorlar sevdiceğim
oysa sen yüreğime inen ilk ayetsin sevdiceğim
inanmaya senle başlıyorum,secdagâhımda aşk
bargâhından hiç kaldırmıyorum başımı,gedâyım
ismini sayıklıyorum kâf ve nûn aşkına
aceleci bir rüzgar gibi yaşıyorlar sevdiceğim
ben bin yıldır konaklıyorum,senin konaklarında
söyleyecek sözlerime geniş yürekler arıyorum
göç ediyorum,beş vakit gönül dağlarına sevdiceğim
şârklı sevgilim benim, mağrur lâle'm
kâsidemin tahtında ,şâh beyitsin sevdiceğim
ölümü de yaşam kadar biliyorum
seni seviyorum sevdiceğim
s e n i s e v i y o r u m ...
Canan Dinç
