"Bir hayaldi oysa..."En yaşanmamış halleri güzeldir hayallerin en dokunulmamış...
Pamuk ipliğine bağlıdır çoğu zaman..
Dokunsan kopuverir ve tüm büyüsü bozulur...Dokunulanları çöpe atmaktan başka yapacak bir şey yoktur...
Dokunulmuş ve bozulmuştur..Bir yumurtanın sarısı gibidir; bozuldumu bir daha asla eski haline getiremezsin...
Bir hayalin içinde gezinmeyi istemez mi insan...
"Bir umutttu oysa..." En ulaşılmazından...Ulaşamadıkça büyüyen ve bazen de anlamını yitiren....
Anlamını yitirdi çoğu zaman.Ulaşamadıkça söndü titrek titrek...
Geriye kalan loşlukta yeni yeni umutlara vücut vermek ne kadar da zordu...Olmadı da zaten.Bir çınarın büyümek için ihtiyacı olan yıllara ihtiyaç vardı yeni bir umut için...
Ve bir yeni umut demek yeni bir hayat demekti çoğu zaman...
Kaç yeni hayata başlayabilirdi ki insan...
"Bir tebessümdü oysa..." En safından en göz değmemişinden...
Her şeyi değiştirecek bir tebessüm de hayat bulmak ne de kolaydı her zaman.
Bu kolaylığa rağmen bir dudakta tebessümün kıvrılmasını görmek ne kadar zordu çoğu zaman...
Bir taneyle başlayıp koca koca zincirler kuran küçücük bir tebessümdü renklere renk katan...
En zor bulunan tropik meyveler gibiydi bulununca ne zaman yenileceği nereye konulacağı şaşırılan....
Bir tebessümüde hak etmez mi yaşam boyunca insan....
"Bir çift eldi hayat oysa..." Sadece bir tek eli tutmak için yaratılmış olan.Üşüyen sadece bir çift eli ısıtmak için dünyaya gönderilmiş...
Ve bazen de göklere kaldırıp bir tek kişi için dua etsin istenmiş....
Birden çok eli ısıtıp birden fazlasını mı tutmaktır sevda...Ya da hangi eli tutsam kararsızlığı içinde her önüne gelene vermek midir ellerini??...
En dokunulmamamış ellerle hayata yürümek çok mu büyük bir istektir insana..
"Bir omuzdu teselli oysa...." En kırılgan zamanlarda ihtiyaç duyulan...
Sadece birinin gözyaşı duvarı olabilecek tertemiz bir omuzdu...Anlını dayadığında yabancı hiçbir gözyaşıyla karşılaşmadığın ve karşılaşmayacağın bir sığınaktı...
Bir ağlama duvarı gibiydi ama sahibi tek olan...
Her insanın bir ağlama duvarı olmaz mı hiçbir zaman....
"Bir hayattı oysa...." İki kişilik yaşanan.Kalbinin bir diğer yarısını bulmak için savrulan....
Birlikte dua etmekti Yaradana,birlikte gülmekti en karşıkonulmaz espirilere ve birlikte ağlamaktı en can yakan acılara...
Belki de onun acısını da alıp iki kişilik ağlamaktı....
Son yolculuğa uğurlarken kalanın içinde bir ateş yakmaktı en sönmeyecek olanından....
Yoksa yalnız mı gelip giderdi her insan....
Çok şey beklediği düşünülenlere...
11:56
10.12.2008 (deva)
