YETER Kİ MENFAATLERİNİ KONTROL ALTINA ALMAYI BİL!..
Bir yol var önümde, gideceğim bir yol. Bisikletime bindim, çıktım yola. Bir yere gitmek var içimde ama nereye olduğunu bilmiyorum. Ortalık biraz karanlık. Toprak yoldan dağlara saran yollara bisikletimle tırmandım. Bazı yerlerde inip elimle götürdüm bisikleti. Derelerden, tepelerden geçtim. Dar köprüler ve patika yollardan alabildiğine gittim. Su akan dere boyundan, otlar ve ağaçlar arasından geçerken, bisikleti bırakıp yolu keşfetmeye çalıştım. Bisikletten 5-10 adım bile ayrılmadım. Etrafıma baktım bisikletim yok. Issız ve sessiz, kimsenin olmadığı yerde böyle bir şeyin olmasına çok şaştım. İleri-geri gittim geldim, bisikletimi bulamadım. Geldiğim yollara geri dönüp aradım, bisikletim yok. Akıl erdiremediğim, olmazlıklar beni bir hayli üzdü. Bu hal neyin nesi, gerçek miydi, rüya mıydı, düşünüyorum bir sonuca varamadım?
Tanıdık birkaç kişiyle aramaya çıktım. Maalesef bir sonuç alamadım. 80 yaşını geçmiş bir akrabamda bizimle aramaya katıldı. Dere tepe dolaşırken, akrabam olan insan, şaka yapıyordu. Aha şurada herhalde derede gibi sözlerle benimle dalga geçiyordu. Öyle ya el elin eşeğini türkü çağırarak arardı. O da öyle yaptı. Sonra dönüp çıkış noktasına geldik. Orada toplanmış insanlar var. Onların arasına girdim.
Başımdan geçen hadiseyi bazılarıyla paylaşmak istedim. Ama olup bitenin gerçekle ilgisinin olduğuna inanamıyorum. Böyle bir şey olsa olsa rüya olabilir diye düşündüm. Rüya gördüğümü söyleyip, yorum yapmalarını istedim. O arada Hekimoğlu İsmail’i gördüm. Aynı şeyi O’na sordum. O da yavaş konuşmamı, başkalarının duymamasını söyledi. Herhangi bir yorum yapmadı. Ben kendimce bir yorum yapmıştım ama başkalarından da bir şeyler duymak istiyordum.
Her yolun bir başı, bir de sonu var. Hayat dediğin de bir yoldur. Çıkışı doğum, bitişi ölüm. Demek ki; çıktığım bu hayat yolunda, kullandığım her türlü nimet bir vasıtadır. Bir gün olup elimden alınacak. Onların üzüntüsünü ölüm olgusuyla yaşayacağım. Hayattayken bile maddi, manevi imkânlardan mahrum edilebilirim.
Her fani gibi benim de yolculuğum bitecek. Önemli olan bana verilen nimet vasıtalarıyla günah direklerine çarpmadan menzile ulaşmaktır. Zaten gördüğüm rüyayı, rüya içinde yaşıyorum. Geçen günler bir rüya gibi geçip gitmedi mi, sonlu bir hayatın sonu rüya değil mi? Gel, şu dünya hayatını, uyanmak istemeyeceğin bir rüya gibi yaşamaya bak. Bu iş zannettiğin kadar zor değil! Yeter ki menfaatlerini kontrol altına almayı bil! Yalan dünya, yalandan bir rüya…
06. 03. 2012
Durmuş Göktekin
