Ortalık çok suskun, mezarların alışılagelmiş ağlamalık ağıtları yok, burda herkes sus pus olmuş. Öyleki biri konuşsa ağzındaki kelimeler düşmeden vurup öldürülecekti. Aralarda kelime cinayetleri dolaşıyor kendi içlerinde kelime katili oluyorlar.
Ama durun bir ağlayan var orada ağlayan bir kadın. Kim bu kadın ve neden bu kadar küçük kazılmış bu mezar. Daha sonra bir adamın kucağında beyazları sarılmış ufacık bir beden getiriliyor kefeninin üzerinde küçük kırmızı bir leke, leke tam kalbinin üzerinde. Bir anne ağlıyor ve sarılıyor küçücük bedene kadının ağzından şu cümleler dökülüyor; ''seni de aldılar elimden'' Başka neyi alınmıştı ki bu kadının elinden, neleri alınmıştı. Kadın devam ediyor sonra, ilk sağ kolumu aldılar benden ama, kadının sağ kolu sağlam, sonra diyor sol kolumu aldılar benden ama, sol koluda sağlam, şimdi ise bacaklarımı aldılar, ama kadın yürüyebiliyor.
Filistin'de her sabah bir anne ağlar mezar başında, sessiz ve içli anların ilk göz ağrısını alırlar ve annenin sağ kolu gider, sonra ikinci evladına sıra gelir annenin sol kolu gider. Şimdi ise annenin çocuğunun kalbine isabet etmiştir bir kurşun ve anne diz çöker, yediği kurşun yarasından daha büyük bir yaradır, acıtır ve her daim kanatır.
Filistin'de anneler dilsizdir
Filistin'de anneler kolsuzdur
Filistin'de anneler sakattır
Filistin'de anneler anadır ama ne varki bunu anlamazlar...
Taşa Tank
Sapana Silah..Gerisini siz anlayın artık...
E.Coşar...
